استادیوم سیاسی (مستند)
 پوستر فیلم | |
| نام فیلم | استادیوم سیاسی |
|---|---|
| موضوع | انقلاب فرهنگی در ایران |
| سبک | مستند |
| کارگردان | ایمان گودرزی |
| تهیه‌کننده | احمد شفیعی |
| تدوین | سیداحمد میرمحمدی |
| صداپیشگان | ناصر طهماسب |
| مدیر تولید | امین گودرزی |
| محقق | یاسر نظری |
| فیلمبرداری | احسان محمدی محمد حسنی |
| شرکت/سازمان تولیدکننده | سازمان هنری رسانه‌ای اوج |
| زمان | ۴۷ دقیقه |
| کشور | ایران |
| زبان | فارسی |
استادیوم سیاسی مستندی است به کارگردانی ایمان گودرزی و با تهیه‌کنندگی احمد شفیعی که به چگونگی وقوع انقلاب فرهنگی و همچنین نتایج آن می‌پردازد و در طول مستند با دانشجویان، صاحب نظران و مدیران وقت نیز مصاحبه‌هایی صورت می‌گیرد.
این مستند را سازمان هنری رسانه‌ای اوج در ۴۷ دقیقه تولید کرده است.
دربارهٔ مستند
مستند «استادیوم سیاسی» به چگونگی وقوع انقلاب فرهنگی و همچنین نتایج آن می‌پردازد و در طول مستند با دانشجویان، صاحب نظران و مدیران وقت نیز مصاحبه‌هایی صورت می‌گیرد.
اساساً دانشگاه به عنوان یک نظام علمی را نباید جزئی از نظام اجتماعی اسلامی تلقی کرد زیرا دانشگاه حاصل تمدن مدرن و جزئی از آن سیستم است. سابقه ورود و تأسیس دانشگاه به ایران به تأسیس دارالفنون بازمی‌گردد.
در حقیقت دارالفنون ریشه و مادر دانشگاه‌های ایران است که سال‌ها بعد از تأسیس آن، نخستین دانشکده‌ها از آن به وجود آمده. دارالفنون در مقام یک نهاد آموزشی پیشرو بود و بر اندیشه و آگاهی جامعه اثر گذاشت.
اما دارالفنون و دانشگاه تهران، کپی مستقیمی از روی الگوهای اروپایی بودند. تأسیس دارالفنون و بعد از آن مؤسسات و دانشگاه‌های دیگر، یکی از ریشه‌های غربزدگی ایران محسوب می‌شوند. در واقع از نظر تأسیسات آموزشی، احداث اولین دانشگاه در سال ۱۳۱۲ هجری شمسی در ایران و توسعه مدارس جدید، مقارن است با حداکثر تلاش گروه‌های اجتماعی غرب‌پسند در برنامه‌های اجتماعی آنان برای انطباق اوضاع فرهنگی و اجتماعی جامعه ایران، با آن نوعی که در اروپا وجود داشته است.
همچنین نادیده‌گرفتن هویت ملی و دینی و حذف شیوه‌های سنتی تربیتی و تعلیماتی و احیاناً مبارزه با آن، شرط مکمل محسوب می‌شد. بدین ترتیب دانشگاه به عنوان قطعه‌ای از پازل تمدن غرب، برای رفع نیازمندی‌های انقلاب اسلامی ناکارآمد و مضر خواهد بود و می‌بایست آن را براساس نظام اسلامی متحول ساخت.
این نسخه کپی‌سازی‌شده نهاد دانشگاه در ایران از کشورهای صنعتی، هنوز نتوانسته به یک نهاد بومی ریشه‌دار تبدیل شود. در دوران انقلاب نیز این کپی‌ها تکثیر شده‌اند و کیفیت آموزش عالی نیز در اثر تورم تعداد دانشجویان به سطح نازلی رسیده و موقعیت اجتماعی آن را پریشان کرده است.
پدیده مثبت ارتباط دانشگاه و جامعه، که نهایتاً منجر به بومی‌شدن آن می‌شود، هنوز متعادل نشده است بدین سبب دانشگاه‌های ایران در انتظار انقلاب فرهنگی برای تحول و تطابق در نظامی جدید و متفاوت از مدرنیته می‌باشند.[۱]
پانویس
- ↑ «استادیوم سیاسی». دریافت‌شده در ۲۹ مرداد ۱۴۰۳.