اکبر نبوی

از یاقوت
اکبر نبوی
اطلاعات شخصی
تاریخ تولد۱ فروردین ۱۳۴۳ ‏(۶۰ سال)
ملیتایرانی
محل تولدتهران
تحصیلاتعلوم تربیتی و علوم اجتماعی
اطلاعات هنری
زمینه فعالیت
  • منتقد سینما
  • مستندساز
  • مجری
  • تهیه‌کننده برنامه‌های تلویزیونی
آثارمجموعه مستند سینمایی «ققنوس»
اطلاعات ارتباطی
آدرس اینستاگراماکبر نبوی


اکبر نبوی (زادهٔ ۱ فروردین ۱۳۴۳ در تهران) منتقد سینما، مستندساز، مجری و تهیه‌کننده برنامه‌های تلویزیونی اهل ایران است. او دانش‌آموخته رشته علوم تربیتی و علوم اجتماعی با گرایش جامعه‌شناسی ارتباطات است.

فعالیت و سوابق

آثار

  • تهیه‌کننده و کارگردان بیش از دو هزار دقیقه برنامه تلویزیونی برای شبکه دو سیما
  • تهیه‌کننده و کارگردان مجموعه مستند سینمایی «ققنوس» و فیلم مستند سینمایی «گمشده در زمان»
  • کارگردان فیلم مستند «رکعتان فی العشق» و مستند علمی «پیروزی اراده»
  • تهیه‌کننده و کارگردان مجموعه مستند علمی «نود سال عشق در هفت پرده» (تاریخچه انستیتو پاستور ایران)
  • تهیه‌کننده مجموعه مستند «گفت‌وگو با تمدن آفتاب»
  • کارشناس و مجری مجموعه برنامه‌های تلویزیونی «برداشت دو»
  • ناظر طرح (سردبیری) بیش از ۱۰۰ عنوان کتاب که از سوی شرکت سهامی کتاب‌های جیبی (وابسته به انتشارات امیرکبیر) به چاپ رسیده است.

گفتاورد

انعکاس دغدغه‌های ملی در سینما

به گزارش سینماپرس، چهل و نهمین قسمت از برنامه «نقد سینما»، شب گذشته ۱۵ دی ماه روی آنتن شبکه چهار سیما رفت که بخش پایانی «نقد سینما»، به موضوع «انعکاس دغدغه‌های ملی در سینما» با حضور اکبر نبوی کارشناس سینما و میزبانی امیررضا مافی اختصاص داشت.

اکبر نبوی ضمن تسلیت واقعه جگرسوز کرمان به بازماندگان، دربارهٔ وقوع چنین جنایت‌ها علیه ملت و تغییرات سینما، بیان کرد: ما گرفتار یک وضعیت بی‌آرمانی شدیم. منظور من از ما، همه آحاد اجتماعی نیست اما عدد قابل توجهی دچار این گرفتاری هستیم. به تعبیر دیگر دچار بی‌رویایی شدیم که پیامد آن شامل همه بخش‌های اجتماعی می‌شود، از جمله سینما. حتی می‌توان گفت آرمان و رویابخشی از مسئولان کشور، کم‌فروغ شده است.

وی ادامه داد: ملتی که آرمان و رؤیا ندارد، دچار وضعیت سرگردانی و گرفتار برزخی می‌شود که عبور از آن دشوار است. سینما به عنوان یک نهاد اجتماعی بسیار قدرتمند، باید مجموعه‌ای از شاخص‌های خاص خودش را پیدا کند. سینما به واسطه ذات و سرشت خود نمی‌تواند مانند باقی اقشار جامعه باشد. شهاب حسینی گفته است که سینما را سلیقه می‌سازد، من می‌خواهم بگویم سینما می‌تواند رویاهای خفته را بیدار و آرمان‌های فراموش شده را احیا کند و همچنین آفاق روبرو را در پرتوی آرمان متذکر شود.

این کارشناس سینما تأکید کرد: سینما با وجود همه تلاش‌های خانواده سینما در برزخ گیر کرده است. در همه شئون از جمله سینما، اگر دست به دست هم ندهیم برای عبور، در آینده حرف‌های تلخ‌تری خواهیم زد. سرگرم شدن به امور روزمره، روزمرگی می‌آورد. سینما مانند بسیاری از پدیده‌های جامعه در حال دادوستد است اما باید در کنارش به جامعه پیشنهادات نویی ارایه دهد.

امیررضا مافی در ادامه «نقد سینما» عنوان کرد: برای رؤیا داشتن، باور نیاز است و فقدان باور، فقدان رؤیا را دربردارد. همچنین فقدان رؤیا برخورد سخت مردم با مردم را پدیدمی‌آورد. واقعه کرمان تلنگری است به باورهای ما؛ اینکه باور کنیم همه ما فارغ از هر تفکری ایران را دوست داریم اما رؤیاها و باورهایمان ضعیف شده است.

نبوی تأکید کرد: در تاریخ معاصر کشور حتی قبل از انقلاب هم، ما کسانی را داریم که نسبت به این جغرافیا (فرهنگی و تاریخی) کینه و بغض داشتند. آن‌ها نشان دادند که این جغرافیا برایشان مسئله است، مهم نیست چه کسی حکومت می‌کند. آن‌ها مسئله‌شان باور و ایدئولوژی نیست بلکه دلایل تاریخی دارد چرا که اگر این جغرافیا سربلند کرده، سلسله جانبانی داشته است.

وی تأکید کرد: لازم می‌دانم این نکته را ذکر کنم که میان سینماگران و مدیران فرهنگ و هنر، هم‌زبانی اتفاق نمی‌افتد. مقطعی که در تلویزیون آثار خوب ساخته می‌شد، همزبانی اتفاق می‌افتاد. مدیران با هنرمندان زبان مشترک داشتند و به هم‌افقی رسیده بودند به همین دلیل محصولات خوبی به ثمر نشست. اما در سینما این زبان مشترک پدید نیامده است چراکه مدیران فرهنگی هیچ نسبتی با حوزه فرهنگ ندارند.

نبوی در پایان سخنان خود اظهار کرد: زبان مشترک، مجموعه‌ای از نشست و برخاست‌هاست نه تنها ابلاغیه و البته دستگاه‌های وابسته به حاکمیت هم در این زمینه تلاش نکردند. من به عنوان عضو خانه سینما می‌گویم که ما هم در مقطع مهمی از حیات کشورمان کم‌کاری می‌کنیم و به لجبازی سوق می‌دهیم. در حالیکه بزرگان خانواده باید متوجه باشند که باید در مسیر کشور قرار بگیرند و به خط‌کشی‌ها دامن نزنند.

مافی در پایان برنامه خاطرنشان کرد: دوقطبی بزرگ‌ترین آفت ماست. در کنار کم‌کاری مدیران، برخی از همکاران سینمایی هم به این ماجرا دامن می‌زنند و اجازه نمی‌دهند آدم‌ها به راحتی حرف بزنند. روشنفکران ما با همه ادعایی که دارند، علیه ادعایشان عمل می‌کنند. هر چند عده‌ای لجوج هستند اما باز هم معتقدم برخی افراد هستند که غفلت نمی‌کنند، دشمنی می‌کنند و نمی‌خواهند روی هیچ نقطه‌ای تفاهم کنند.[۱]

پانویس

  1. «انعکاس دغدغه‌های ملی در سینما». ۱۶ دی ۱۴۰۲. دریافت‌شده در ۱۴ خرداد ۱۴۰۳.

پیوند به بیرون