حسن صنوبری
 | |
| نام اصلی | حسن صنوبری |
|---|---|
| زمینه فعالیت | نویسنده طنزپرداز شاعر |
| ملیت | ایرانی |
| تاریخ تولد | ۱۳۶۰ (۴۲–۴۳ سال) |
| محل تولد | تهران |
| تحصیلات | دانش‌آموخته فلسفه غرب فارغ‌التحصیل زبان و ادبیات فارسی |
| دانشگاه | دانشگاه شهید بهشتی دانشگاه علّامه طباطبایی |
حسن صنوبری (زادۀ ۱۳۶۰ در تهران) نویسنده طنزپرداز و شاعر اهل ایران است. وی دانش‌آموخته فلسفه غرب از دانشگاه شهید بهشتی و فارغ‌التحصیل زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه علّامه طباطبایی است. وی به‌دلیل سردبیری سایت‌های ادبی، برگزیده جایزه‌هایی چون «نهمین جشنواره رسانه‌های دیجیتال» و «دومین جشنواره کتاب در فضای مجازی» شده است. صنوبری در عرصه پژوهش فعالیت جدی دارد.
نمونه‌ای از اشعار
شعری به سوگ عظیمِ کرمان عزیز
آثار
- خیابان مصدق (مجموعه شعر نیمایی)
- کتاب‌خانه ما آفتاب‌پرست شده
گفتاورد
گفت‌وگو درباره طنزنویسی در ایران
صنوبری در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان با اشاره به اینکه طنزنویس باید نبض روز جامعه دستش باشد گفت:
کسی که تصمیم می‌گیرد متنی را بنویسد، باید با اصول اولیه نوشتن آشنا باشد و بعد به سراغ شاخه‌های مختلف نویسندگی برود. طنزنویسی به صورت تخصصی یکی از شاخه‌های نوشتن است. از طرفی، برای هر مدل نوشتن باید خیلی خواند و قلم کسانی را که قبل از خودمان نوشتند و موفق بودند، دید و تجربه کرد.
فردی که می‌خواهد طنز بنویسد باید با مسائل اجتماعی آشنایی داشته باشد. وقتی می‌خواهیم طنز بنویسیم و با مسائل جامعه شوخی کنیم، باید نبض روز جامعه دستمان باشد. بنابراین، برای طنزنویسی باید روز به روز جامعه را دید و اصطلاحات هر روز آن را دانست؛ چراکه طنز در فضای خلا شکل نمی‌گیرد، بلکه در شوخی با مسائل روز جامعه شکل می‌گیرد.
موفقیت رادیو بیش از هرچیزی در صمیمیتش است. در رادیو می‌توانیم به لحظه با مخاطب همراه شویم. اینکه مخاطب بفهمد همان لحظه کسی کنارش بیدار است و با او حرف می‌زند. حالا این موفقیت می‌تواند در طنز و... اتفاق بیفتد، ولی باید درنظر گرفت که طنز در موفقیت رادیو بی‌تاثیر نیست.
خواندن مداوم متن‌های طنز به نویسنده کمک می‌کند که ابزار طنز را در اختیار بگیرد و هرچه بیشتر این ابزار دست نویسنده باشد، انتخاب‌ها بیشتر می‌شود. در نهایت نویسنده می‌تواند با دست باز بهترین راه را برای بیان مطلب انتخاب کند. پس نتیجه می‌گیریم از نوشتن نباید ترسید و اولین لحظه‌ای که فرد فکر می‌کند حرفی برای گفتن دارد، باید بنویسد. ممکن است متن، متن خوبی شود و ممکن است چنین اتفاقی نیفتد. به هرحال کار کردن بهتر از کار نکردن است.
پانویس
- ↑ «شعری به سوگ عظیمِ کرمانِ عزیز». دریافت‌شده در ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۳.
- ↑ آنقدر بنویسید تا در طنزنویسی حرفی برای گفتن داشته باشید، باشگاه خبرنگاران جوان، تاریخ انتشار: ۰۲ مرداد ۱۴۰۱، دریافت شده در ۳ خرداد ۱۴۰۳.