رسول فیضی

از یاقوت

رسول فیضی (متولد ۱۳۴۶ در تهران) شناخته شده با عنوان حاج رسول فیضی شاعر آیینی و از مداحان ثابت یکی از پر رونق‌ترین حسینیه‌های آذری‌های مقیم تهران یعنی حسینیه دلریش[یادداشت ۱] است. حاج رسول فیضی لیسانس زبان و ادیبات فارسی دارد و به گفته خودش افتخارش خدمت در دستگاه حضرت سیدالشهداست.

محمد حسن فیضی از مداحان اهل بیت(ع) فرزند اوست.

گفتگو و مصاحبه‌ها

در برنامه باب القبله

حاج رسول فیضی در برنامه باب القبله، ویژه برنامه فاطمیه ۱۴۰۲، به بیان حرف‌های دل خود با امام حسین (ع) پرداخت:

اگه بنا بشه که امروز در محضر سیدالشهدا باشم و بنا باشه که یک دعا مستجاب بشه از آقا می خوام و التماس می کنم که آهی از خودت ما رو جدا نکن. از خودت ما رو جدا نکن، چونکه صد آید نود هم پیش ماست، هم دنیا هم آخرت توش است.[۱]

نمونه ای از اشعار

عم اوغلی باشیم اوسته گل که حال اِحتضاریم وار

عم اوغلی باشیم اوسته گل که حال اِحتضاریم وار
جمال محتضرده گورسنن بیراِنکساریم وار
تمنای وصالوندور دئدیم اگلش کناریمده
سنون تشریفووه یوخسا کلاف جان نثاریم وار
اولان ای ماسوالله َوجودی محورایجاد
بوآخرساعتیم سندن بولورسن انتظاریم وار
اگرچه بحرمِحنتده غریق موج طوفانم
ولی شادم بوسودایه که سن تک بیرنگاریم وار
بودوقوزایلده بیردفعه تمنّا ایتمدیم سندن
بابام پیغمریله چونکه بیرعهد وقراریم وار
ولی ماذون ایله ایندی فقط بیرخواهشیم واردی
بتولی گل حلال ایله زبانِ اعتزاریم وار
منیم فخریم بودورای مهربانیم حال رحلتده
باشیم اوستونده مرآت جمال کردگاریم وار
اگرچه علّت ایجاد سیارات وافلاکم
سنه یارو هوادارم بونیله افتخاریم وار
عم اوغلی سن که واقفسن هامی اسرارپنهانه
بیلورسن محضرحقده نه اندازه وقاریم وار
بولورسن مندن اوتری جنّت الاعلاتاپوب زینت
بولورسن باغ فردوسه منیم فیض بهاریم وار
بولورسن خاک راهیم سرمۀ چشم ملائک دور
مدینه اهلی بولمزله نقدری اعتباریم وار
بولورسن مندن اوتری خلق اولوب ارض وسما یکسر
نگاهیمده منیم مین گردش لیل ونهاریم وار
سوروش عرض ایلیم امّابو شأن و بو وقاریله
ندن سیلاب تک گوزدن آخان بیرجویباربم وار
اوگوندن که الوندن جام صحبای ولا آلدیم
اوزوم بولدوم بوگونکی گون کیمی انجام کاریم وار
ولی اوزجانیوه اولسون قسم شرمندیم سندن
اگرچه سینه ده سندن مدال افتخاریم وار
همان هنگامه ده دامان امیدون یاپیشدیم من
دایاندیم هرقدرگوردوم قولومدا اقتداریم وار
حریف اولمازدی زهرایه اونامردان سنگین دل
گورردون سن نقدری اهتمام کارزاریم وار
حمایت عرصه سینده ایله محو رویون اولموشدوم
که بولمزدیم قولومداسینه ده آثارثاریم وار
منیم قلبیمده بویاره ساغالمازتادَم مَحشر
فراموش ایتمرم هرقدری عمرمُستعاریم وار
نه صورتدن نه بازودن نه سینمدن نه پهلودن
سبب بیرآیری مطلب دور که هرگون آه وزاریم وار
نجه گوردی گوزوم بندطنابه قولاّرون باغلی
بیله دنیاده قالماخدان عم اوغلی ننگ وعاریم وار
غم ایتمه ای منیم روحیم سلامون بی جواب اولسا
سلامیمدن نشان گوزدن آخان بیرچشمه ساریم وار
ملول اولما اگرزهراده ایستورسندن آیریلسون
بوایوده دورت معطّر گللریمدن یادگاریم وار
عم اوغلی گلشنونده بسلدیم دورت لاله وسنبل
سموم باد دیدن سولمین بیرلاله زاریم وار
گیجه ویرغسلومی مولا گیجیله قوی منی قبره
بولورسن بوجماعتدن عم اوغلی اِنزجاریم وار
بیله فکرایتمه جنّاتی نشیمن ایلرم سنسیز
هله دورفلکده چوخ چتین بیرروزگاریم وار
تمنّای دیلیم حاشا خیال باغ جنّت دور
جمالون جلوه سینده مین بهشت سایه ساریم وار
گورنده کربلاده زینبون آشفته احوالین
یقینیم دور اوچولده بوندان آرتوق آه وزاریم وار
قویوب یوزآستان رحمت واحسانیمه(سائل)
بولورعالمده مین لر سائل امیدواریم وار[۲][یادداشت ۲]

گفتاورد

تمام این موفقیت‌هایی که امروز در حسینیه دلریش است، نتیجه اخلاص پدرم مرحوم حاج مهدی فیضی است. می‌توانم بگویم، ایشان در تمام اعمال و رفتارمان و خصوصاً درباره حسینیه دلریش چیزی به جز امام حسین (ع) مطمع نظرشان نبود. بعضی‌ها این قدر افق دیدشان کوتاه است که فکر می‌کنند گریاندن مردم به هر قیمتی هدف است که کاملاً اشتباه است. گریاندن مردم بسیار خوب و عالی است و یقیناً هم گریاننده و گریه‌کننده یک چهره‌های ممتازی در بین مردم و روز قیامت خواهند بود و خیلی سریع، نتیجه رضایت پروردگار برایشان حاصل می‌شود . منتها، ما این را نباید هدف فرض کنیم که به هر قیمتی به این هدف دست پیدا کنیم.[۳]

پانویس

  1. «حرف های حاج رسول فیضی با امام حسین(ع)». وبسایت عقیق. دریافت‌شده در ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳.
  2. «زبانحال حضرت فاطمۀ زهرا (س) به حضرت علی (ع) -(عم اوغلی باشیم اوسته گل که حال اِحتضاریم وار)». دریافت‌شده در ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳.}}
  3. «حسینیه‌ای از جنس روضه و اشک». مشرق نیوز. ۲۴ شهریور ۱۳۹۷. دریافت‌شده در ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳.

یادداشت

  1. هیأت دلریش در خیابان جمهوری اسلامی تهران از هیأت‌های سنتی و قدیمی است که مخاطبان خاص خود را دارد. این هیأت تمرکز جدی برروی شعر اصیل و روضه دارد زیرا مؤسس آن، ۲۴۰ سال پیش شاعری به نام دلریش بوده است.
  2. این شعر به زبان ترکی می‌باشد.