رفتند یاران (سرود)
 | |
| نام(های) دیگر | حدیث درد • شقایق های پرپر |
|---|---|
| کشور | ایران |
| شاعر | حمید سبزواری |
| خواننده | محمد گلریز |
| آهنگ‌ساز | احمدعلی راغب |
| تاریخ ساخت آهنگ | ۱۳۶۰ |
| صدا | |
| نمونهٔ صوتی | |
سرود رفتند یاران | |
| عنوان صدا | سرود رفتند یاران |
سرودرفتند یاران اثر حزن‌انگیز و تاثیرگذاری است که در پی ترور کوردلانه شخصیت‌های سیاسی جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۶۰، محمد گلریز برای شهید آیت‌الله بهشتی خواند. شعر این سرود از مرحوم حمید سبزواری است.[۱]
درباره سرود
هنوز هم پس از گذشت بیشتر از سی سال از انفجار در محله سرچشمه تهران و ترور بزرگترین شخصیت‌های سیاسی کشور در یک روز و با وجود چندین قطعه موسیقی که جملگی توسط هنرمندان صداوسیما تولید شده اند، اثری که به اندازه «حدیث درد» بتواند اوج احساسات یک ملت را در خود نشان دهد نداریم.
«حدیثِ درد» (یا نام دیگرش: شقایق های پرپر) شعری است، سروده استاد حمید سبزواری که ابتدا در همان روزهای پس از واقعه توسط گروه سرود دانش آموزی حزب جمهوری با سرپرستی استاد احمدعلی راغب تهیه و سپس در حضور امام و دیگر مسئولان کشور در حسینیه جماران اجرا شد. عمق تاثیرگذاری این سرود بر امام راحل چنان بود که به گفته استاد راغب، در اجراهای بعدی گروه، حاج احمد اقا قبل از اجرای کارهای جدید، از طرف امام درخواست اجرای این سرود را می دادند.
وقتی تصمیم بر این می‌شود که تیم طلایی موسیقی انقلاب یعنی مثلث «سبزواری – راغب – گلریز» روی این واقعه هم کار هنری انجام بدهند، عیادت از آیت الله خامنه‌ای در بیمارستان ایده‌پرداز کار می شود. چرا که خبر انفجار در دفتر حزب جمهوری و شهادت جمعی از دوستان و یاران انقلاب وقتی به آیت الله خامنه‌ای می رسد که ایشان از روز قبل در اثر سوء قصد، در بیمارستان بستری شده بودند. همین جاست که سبزواری زاویه دید شعر خود را پیدا می‌کند و شعر سرود، می‌شود زبان حال رهبر انقلاب وقتی که در تب شدید بیمارستان، خبر سوگ یاران خود را می‌شنوند:
این شعر، با ملودی بی نظیر راغب، جان دیگری می‌گیرد و وقتی برای اولین بار در حضور مردم و مسئولین کشور توسط گروه سرود حزب اجرا می‌شود، امام و امت را سخت متاثر می‌سازد. پس از آن ارکستر سمفونیک صداوسیما نیز به خوانندگی محمد گلریز این کار را ضبط می‌کند و بارها و بارها از رسانه‌ها پخش می‌شود.
داغی که شهادت هفتاد و دو تن بر دل امت گذاشت و سوزی که در این اثر هنری جا مانده، باعث شده است اجزای این اثر اعم از شعر تا ملودی در زبان و زندگی روزمره مردم بازتاب یابد. تا جایی که برخی سنگ‌نوشته‌های مزار شهدا در شهرهای مختلف بخش‌هایی از این سرود را به خود می‌پذیرد. به عنوان نمونه بر سنگ مزار شهید خسرو جولافیان در شهرستان گراش نوشته است:
حدیث درد، به جز شعر تحسین برانگیز استاد سبزواری برخوردار از ملودی فرا زمانی است. به یقین می توان گفت ملودی حدیث درد به تنهایی ارزش اجرای مجدد حتی بدون کلام یا با شعر مجدد دارد. این ملودی نیز مثل بسیاری از آثار خاطره انگیز استاد راغب، بوی نواهای آیینی و نوحه های محلی را با خود دارد.[۲]
متن سرود
متن سرود رفتند یاران:[۳]
پانویس
- ↑ «سرود حزن‌انگیزی که محمد گلریز برای شهید بهشتی خواند». دریافت‌شده در ۳ شهریور ۱۴۰۳.
- ↑ «سرودی که زبان حال رهبر انقلاب بود». دریافت‌شده در ۳ شهریور ۱۴۰۳.
- ↑ «سرودی که زبان حال رهبر انقلاب بود». دریافت‌شده در ۳ شهریور ۱۴۰۳.
پیوند به بیرون