سید احمد کربلایی
سید احمد طهرانی (۱۲۸۰ - ۱۳۳۲ قمری) مشهور به سید احمد کربلایی، از فقها و عرفای بزرگ شیعه در قرن چهارده هجری و از شاگردان ملا حسینقلی همدانی بود. او علاوه بر داشتن جایگاهی والا در عرصه فقاهت، در میدان عرفان و سیر و سلوک نیز زبانزد بود و عالمان بزرگی چون سید علی قاضی را تربیت نمود.
زندگینامه
ایشان فرزند سید ابراهیم موسوی تهرانی است و در حدود ۱۲۸۰ قمری شهر کربلا چشم به جهان گشوده، و به همین جهت به کربلایی مشهور و ملقب هستند.
البته سال میلاد ایشان به طور دقیق معلوم نیست و مرحوم علامه طهرانی با اینکه تصریح میکنند: «حقير هر چه تفحّص نمودم مبدأ ميلادشان را بدست نياوردم» اما با قرائنی تاریخ ولادت ایشان را محاسبه نموده و حدود سال ۱۲۸۰ تخمین زدهاند.
زیست علمی
آيةاللهالعظمی حاج سيّد أحمد كربلائى تحصیلات ابتدایی را در کربلای معلّی گذرانده و بنا به نقل صاحب هَدِيَّة الرَّازىّ بعد از ۱۳۰۰ قمری به سامراء رفته و در حوزه درسی حاج میرزا محمدحسن مجدد شیرازی وارد آمده است[۱] در زمرۀ اساتید علمی ایشان در فقه و اصول از میرزا حبیب الله رشتی و میرزا حسین خلیلی تهرانی نیز نام بردهاند.[۲] سید احمد کربلایی برای کامل کردن تحصیلاتش در اواخر سال ۱۳۰۰ قمری به حوزه علمیه نجف رفت و در دروس خارج فقه و اصول آنجا شرکت کرد و به درجۀ اجتهاد رسید.[۳]
اساتید او عبارتند از:
- سید محمدحسن شیرازی(صاحب فتوای تحریم تنباکو)
- میرزا حسین خلیلی تهرانی
- میرزا حبیب الله رشتی
- آخوند خراسانی[۴]
- سید علی شوشتری[۵]
سید محسن امین نوشته است که سید احمد کربلایی پس از یادگیری فقه و اصول، بهدلیل علاقۀ زیاد به عرفان و اخلاق، شاگرد ملا حسینقلی همدانی شد و دروس اخلاقی را از او آموخت.[۶]
شاگردان
سید احمد کربلایی در حوزه علمیه نجف شاگردان متعددی در فقه و اصولفقه و اخلاق، تربیت کرد و افراد فراوانی در کلاسهای درس او شرکت میکردند.[۷] برخی از شاگردانش عبارتند از:
آثار
از تألیفات سید احمد کربلایی خبری در دست نیست و چیزی چاپ نشده، البته سید محسن امین که از شاگردان اوست گفته که او تألیفاتی در فقه و اصول دارد.[۹]
کربلایی در بخش عرفان عملی دستورالعملهایی برای شاگردانش داشته و مکاتبات او با محمدحسین اصفهانی که بهنام «رساله محاکمات بین علمین» معروف است، با مقدمۀ سید محمدحسین طباطبائی و تعلیقات او به چاپ رسیده است.[۱۰]
بهاری همدانی در کتاب تذکرة المتقین نوشته که از سید احمد کربلایی، توصیههای عرفانی متعددی در کتابهای مختلف ثبت شده است.[۱۱]
رحلت
مرحوم کربلایی عاقبت در ۵۲ سالگی در عصر روز جمعه هفتم شوال سال ۱۳۳۲ قمری در نجف اشرف بر اثر ابتلا به بیماری سل ندای حق را لبیک گفت و به جنان پر کشید و پیکر پاکش در کنار مرقد جدش امیرالمومنین علیه السلام در آرامگاه ابدیش جای گرفت.[۱۲]
پانویس
- ↑ حسینی طهرانی، توحید علمی و عینی، بیتا، ص۱۵. و سپس به نجف میرود و در حوزه درسی آخوند خراسانی وارد میشود.
- ↑ حسینی طهرانی، توحید علمی و عینی، بیتا، ص۱۵.
- ↑ امین، اعیان الشیعه، بیتا،ج۲، ص۴۷۲.
- ↑ امین، اعیان الشیعه، بیتا،ج۲، ص۴۷۲.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، نقباء البشر، بیتا، ج۲، ص۶۷۵.
- ↑ امین، اعیان الشیعه، بیتا، ج۲، ص۴۷۲.
- ↑ حسینی تهرانی، توحید علمی و عینی، بیتا، ص۱۰.
- ↑ حسینی تهرانی، توحید علمی و عینی، بیتا، ص۱۰ و ۹ و ۳ و ۲؛ کیهان اندیشه، ۱۳۶۵ش؛ امین، اعیان الشیعه، بیتا، ج ۲۱، ص۴۷۲؛ رساله رازگشا، ص۵۵؛ طباطبایی، مقدمه بر رساله محاکمات بین علمین، ص۲۷۱؛ آشتیانی، شرح مقدمه قیصری، ۱۳۷۲ش، ص۳۷.
- ↑ امین، اعیان الشیعه، بیتا، ج۲، ص۴۷۲.
- ↑ یادنامه شهید آیت الله قدوسی، ص۲۵۰، سال ۱۳۶۲ش؛ حسینی تهرانی، توحید علمی و عینی، بیتا، ص۱۰.
- ↑ بهاری همدانی، تذکرة المتقین، ۱۳۶۱ش، ص۱۶۰.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، بیتا، ج ۱، ص۸۸.