مجید برزگر
 | |
| زمینه فعالیت | تهیه‌کننده کارگردان نویسنده |
|---|---|
| ملیت | ایرانی |
| تاریخ تولد | ۱۶ اسفند ۱۳۵۱ (۵۱ سال) |
| محل تولد | همدان |
| تحصیلات | دیپلم گرافیک لیسانس سینما (گرایش کارگردانی) فوق لیسانس ادبیات دراماتیک |
| آدرس اینستاگرام | مجید برزگر |
مجید برزگر (متولد ۱۶ اسفند ۱۳۵۱ در همدان) تهیه‌کننده، کارگردان و نویسنده اهل ایران است. وی دارای دیپلم گرافیک، لیسانس سینما (گرایش کارگردانی) و فوق لیسانس ادبیات دراماتیک است و همچنین فارغ‌التحصیل دوره یک ساله فیلمسازی انجمن سینمای جوانان همدان در سال ۱۳۶۷ است. وی تاکنون چهار فیلم بلند سینمایی را کارگردانی و بیش از ده‌ها فیلمِ بلندِ سینمایی و کوتاه را تهیه کنندگی کرده است. فیلمهای او تا به حال جوایز بسیاری را در جشنواره جهانی دریافت کرده‌اند. همچنین مجید برزگر تا به حال چند نمایشگاه انفرادی و گروهی عکس و نقاشی در داخل و خارج از ایران داشته است. از جمله سوابق وی می‌توان به عضو هیئت مؤسس انجمن فیلم کوتاه ایران، عضو هیئت مدیرهٔ انجمن فیلم کوتاه ایران ۱۳۸۶–۱۳۸۴، رئیس هیئت مدیرهٔ انجمن فیلم کوتاه ایران از ۱۳۸۹و عضو هیئت‌های انتخاب و داوری در بیش از ۲۰ جشنواره فیلم کوتاه و خانه سینما اشاره کرد.
برزگر با فیلم پرویز توانست برنده جایزه ویژه هیئت داوران در شصتمین دوره جشنواره جهانی سن سباستین ۲۰۱۲ و همچنین برنده جایزه نتپک (شبکه ارتقا سینمای آسیا) برای بهترین کارگردانی از جشنوارهٔ فیلم " آشیاتیکاً ایتالیا ۲۰۱۲ شود. وی با فیلمِ سینمایی فصلِ باران‌های موسمی در جشنواره‌های مختلفی از جمله: شرکت در بخش مسابقهٔ فیلمهای اول و دوم بیست و هشتمین جشنواره فجر ۱۳۸۸، نامزد دریافت جایزهٔ بخش خلاقیت و استعداد درخشان انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران ۱۳۸۸، همچنین برنده جایزه بهترین کارگردانی فیلمِ اول در چهاردهمین جشن خانه سینما، برنده جایزه بهترین کارگردانی از جشنوارهٔ فیلم " دیدار " تاجیکستان. ۲۰۱۰ شد.
آثار
فیلم سینمایی
| سال | نام فیلم | تهیه‌کننده | کارگردان | نویسنده | جوایز |
|---|---|---|---|---|---|
| ۱۳۹۹ | مامان | آری | آرش انیسی | آرش انیسی | بهترین بازیگر نقش اول زن |
| ۱۳۹۹ | بچه گرگ‌های دره سیب | آری | فریدون نجفی | فریدون نجفی | بهترین فیلم. فیلمنامه. بازیگر نقش اول. ایزه ویژه داوران |
| ۱۳۹۸ | دشمنان | آری | علی درخشنده | بردیا یادگاری | |
| ۱۳۹۸ | ابر بارانش گرفته | آری | آری | آری | نویسندگی به همراه آرمان خوانساریان |
| ۱۳۹۷ | نشت | آری | سوزان ایروانیان | ||
| ۱۳۹۴ | گلدان و درخت بلوط | آری | کیارش انوری | کیارش انوری | |
| ۱۳۹۳ | والدراما | آری | عباس امینی | عباس امینی | |
| ۱۳۹۳ | ممیرو | آری | سیدهادی محقق | سیدهادی محقق | جایزه بزرگ جشنواره فیلم پوسان. کره جنوبی |
| ۱۳۹۳ | خانوادهٔ فرشچی | آری | نادر تکمیل همایون | ||
| ۱۳۹۳ | پریدن از ارتفاع کم | آری | حامد رجبی | ||
| ۱۳۹۳ | یک شهروند کاملاً معمولی | مجید مدرسی.سعید آرمند | آری | آری | |
| ۱۳۹۱ | پرویز | سعید آرمند | آری | آری | |
| ۱۳۸۸ | فصل باران‌های موسمی | منوچهر شاهسواری | آری | آری | بهترین فیلم اول جشن خانه سینما نامزد جایزه بزرگ جشنواره فیلم روتردام |
فیلمهای کوتاه و تجربی (به عنوان کارگردان)
- اکران زندگی (۸ میلیمتری) ۱۳۶۹
- دوست، افسانه (۸ میلیمتری) ۱۳۶۹
- سیاه مثل غربت (۸ میلیمتری) ۱۳۷۰
- جنبش واژهٔ زیست (۸ میلیمتری) ذ۱۳۷۱
- فیلمی کوتاه دربارهٔ انتظار (۸ میلیمتری) ۱۳۷۲
- کابوس وحشتناک من (۸ میلیمتری) ۱۳۷۳
- کوچه‌های باد (۱۶ میلیمتری) ۱۳۷۶
- تصنیف قدیمی و غمناک عصر بارانی آسمار (۳۵ میلیمتری) ۱۳۷۸
- راه رفتن در مه (۳۵ میلیمتری) ۱۳۸۱
- همچون در یک آیینه (مستند بلند دربارهٔ رسول ملا قلی پور)
- روشنایی‌های شهر (مستند تحلیلی دربارهٔ فیلم سینمایی «من، ترانه ۱۵ سال دارم»)
تهیه کنندگی
- مامان (آرش انیسی. سینمایی) نامزد ۵ سیمرغ بلورین در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر (بهترین فیلم اول. بهترین کارگردان. بهترین بازیگر نقش اول زن. بهترین بازیگر نقش اول مرد و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن. رؤیا افشار/۱۳۹۹
- بچه گرگ‌های دره سیب (فریدون نجفی. سینمایی) ۱۳۹۹/اولین نمایش در بخش ملی و بین‌الملل سی و سومین دوره جشنواره بین‌المللی کودکان و نوجوانان. ۲۰۲۰. برنده بهترین فیلم سینمای ایران
- ابر بارانش گرفته (مجید برزگر. سینمایی) نامزد ۵ سیمرغ بلورین در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر (بهترین فیلم هنر و تجربه. بهترین فیلمبرداری. بهترین بازیگر نقش اول زن. و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن. نازنین احمدی/ ۱۳۹۸
- دشمنان (علی درخشنده. سینمایی) ۱۳۹۸/اولین نمایش در بخش فیلمهای اول جشنواره بین‌المللی تالین. ۲۰۲۰
- نشت (سوزان ایروانیان. سینمایی) ۱۳۹۷/ اولین نمایش در بخش فوروم جشنواره بین‌المللی برلین. ۲۰۱۹
- مثل بچه آدم (آرین وزیر دفتری. فیلم داستانی. با انجمن سینمای جوانان ایران) ۱۳۹۷/
- هنوز نه (آرین وزیر دفتری. فیلم داستانی. با انجمن سینمای جوانان ایران) ۱۳۹۵/اولین نمایش در بخش سینه فونداسیون جشنواره بین‌المللی کن. ۲۰۱۹
- مسافر (سارا ساغری. فیلم داستانی) ۱۳۹۵/
- وال‌ها (بهنام عابدی. فیلم داستانی. با انجمن سینمای جوانان ایران) ۱۳۹۵/
- تنازع (مسعود حاتمی. فیلم داستانی. با انجمن سینمای جوانان ایران) ۱۳۹۴/
- پریدن از ارتفاع کم (حامد رجبی. سینمایی. با سعید آرمند) ۱۳۹۳/
- ممیرو (هادی محقق. سینمایی. با سید رضا محقق) ۱۳۹۳/
- داستان خانواده فرشچی (نادر تکمیل همایون. سینمایی. با شبکه آرته. فرانسه) ۱۳۹۳/
- کوچه‌های باد (۱۶ م. م با انجمن سینمای جوانان ایران) ۱۳۶۷/داستانی
- تصنیف قدیمی و غمناک عصر بارانیِ آسمار (۳۵ م. م با انجمن سینمای جوانان ایران) ۱۳۷۸/داستانی
- راه رفتن در مه (۳۵ م. م با انجمن سینمای جوانان ایران) ۱۳۸۲ / داستانی
- مه در خانه ۱۳۷۶/داستانی
- سکوت (لیلا نقدی پری) ۱۳۸۲/داستانی
- مکالمه (حامد رجبی) ۱۳۸۲/داستانی
- تناولی به روایت تناولی (لیلا نقدی پری) ۱۳۸۴/مستند
نمایشگاه‌ها
- برگزاری نمایشگاه انفرادی عکس «پرترهٔ پراگ» / مجموعه عکس‌های پراگ. جمهوری چک / خانهٔ هنرمندان ایران. آبان ۱۳۸۷
- برگزاری نمایشگاه انفرادی عکس-نقاشی «باران‌های خیال/هلند یک نگاه». گالری هنر خاورمیانه. ایران. اردیبهشت ۱۳۹۱
- برگزاری نمایشگاه گروهی عکس «یک تکه زندگی». ۷۷ عکس از ۷۷ هنرمند ایرانی به یاد عباس کیارستمی. گالری ایوان. تهران. ایران. تیر ۱۳۹۶
- برگزاری نمایشگاه انفرادی نقاشی‌های احمد رضا احمدی با عنوان «هزار اقاقیا در چشمان تو هیچ بود». گالری کاما. ایران. اردیبهشت ۱۳۹۷
- برگزاری نمایشگاه گروهی عکس «گذر از زمان». ابراهیم گلستان. عباس کیارستمی.کامران شیردل. ناصر تقوایی. جعفر پناهی. مجید برزگر و ابراهیم صنیع الدوله (عکاس باشی) گالری کاما. تهران. ایران. تیر ۱۳۹۷
- برگزاری نمایشگاه گروهی عکس «Time Lapse».. عباس کیارستمی.کامران شیردل. ناصر تقوایی. محمود کلاری. جعفر پناهی. سیف اله صمدیان. مجید برزگر گالری کاما. لندن. ایران. ۲۰۱۸
- برگزاری نمایشگاه گروهی عکس «چند روزی در میان». ۷۹ عکس از ۷۹ عکاس ایرانی به یاد عباس کیارستمی. گالری نبشی. تهران. ایران. بهار ۱۳۹۸
- برگزاری نمایشگاه انفرادی عکس «از شهر صبح». گالری صفر- یک. اصفهان. ایران. شهریور ۱۳۹۸
- برگزاری نمایشگاه انفرادی عکس «پاره‌های صبح». گالری پیرسوک. شیراز. ایران. دی ۱۳۹۸
جوایز و افتخارات
- شرکت در بخش مسابقه فیلمهای اول و دوم بیست و هشتمین جشنواره فجر برای فیلم فصل باران‌های موسمی (۱۳۸۸)
- نامزد دریافت جایزه بخش خلاقیت و استعداد درخشان. انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران برای فیلم فصل باران‌های موسمی (۱۳۸۸)
- شرکت در بخش مسابقه جشنواره بین‌المللی مونترآل، جشنواره بین‌المللی سائوپائولو، جشنواره بین‌المللی * ماردل پلاتا آرژانتین و جشنواره بین‌المللی پونا هندوستان برای فیلم فصل باران‌های موسمی (۲۰۱۰)
- شرکت در بخش فوکوسِ سینمای ایران جشنواره بین‌المللی دِنوِر برای فیلم فصل باران‌های موسمی (۲۰۱۰)
- شرکت در بخش مسابقه اصلی جشنواره بین‌المللی فیلم روتردام. هلند برای فیلم فصل باران‌های موسمی (۲۰۱۱)
- برنده جایزه بهترین کارگردانی فیلمِ اول در چهاردهمین جشن خانه سینما
- برنده جایزه بهترین کارگردانی از جشنواره فیلم " دیدار " تاجیکستان (۲۰۱۰)
- برنده جایزه ویژه هیئت داوران در شصتمین دوره جشنواره جهانی سن سباستین (۲۰۱۲)
- برنده جایزه نتپک (شبکه ارتقا سینمای آسیا) برای بهترین کارگردانی از جشنواره فیلم " آشیاتیکا رم (۲۰۱۲)
- برنده قرقاول طلایی جشنواره کرالا هند برای فیلم پرویز (۲۰۱۳)
- برنده پروانه زرین و جایزه بهترین فیلم سینمای ایران در سی و سومین جشنواره بین‌المللی فیلمهای کودکان و نوجوانان برای فیلم بچه گرگ‌های دره سیب (۱۳۹۹)
گفتاورد
گفت‌وگو با خبرنگار «پایگاه خبری فیلم کوتاه»
این گفت‌وگو دربارهٔ تحصیلات و نحوه ورود به سینما و تهیه فیلم انجام شده است.
من هنرجوی سال ۱۳۶۶ سینمای جوان همدان هستم، دوره یک‌ساله فیلمسازی گذراندم. برای همین با کارگردانی فیلم شروع کردم. دیپلمم گرافیک است و تمام زمان تحصیلم در هنرستان، درگیر امور مربوط به سینما و فیلم بودم و بعد در دوره کارشناسی، لیسانس کارگردانی سینما گرفتم و بعد از آن در دانشگاه هنر، دانشکده سینما-تئاتر ادبیات نمایشی خواندم. در همان سال‌ها ساختن فیلم، نویسندگی، کارگردانی و تدوین انجام دادم، اما ورود من به تهیه، چند وقت بعد و زمانی پیش آمد که با دفتر و امکاناتی که داشتم برای همکاری و کمک به دوستانم، آثاری آن هم نه به معنای حرفه‌ای تهیه‌کنندگی، بلکه صرفاً به آن معنا که حقیقتاً کمکی کنم انجام دادم. فکر کنم بالای ۳۰ فیلم کوتاه تهیه کردم که تعداد ۱۰ تا ۱۲ فیلم به شیوه کاملاً حرفه‌ای کار شده و موفق در نام و کسب جایزه بودند.
برزگر دربارهٔ شاخصه‌های فیلم و فیلم‌نامه‌هایی که او را مجاب به تهیه می‌کند گفت: به هرحال من سلیقه و مدلی خاص از سینما را دوست دارم و دنبال می‌کنم. طبیعتاً فیلم‌نامه‌های خیلی خوبی به دست من می‌رسد، ولی چون شباهتی به کارها و سلیقه من ندارند نمی‌پذیرم. اگر فیلم‌نامه‌ای اتفاقی تازه داشته باشد یا منجر به فیلمی شود که من بتوانم از آن دفاع کنم حتماً آن را می‌پذیرم. اول باید شرایط اقتصادی یک فیلم را (به خصوص الان که هیچ بازگشت سرمایه‌ای هم نداریم) در نظر گرفت. روشن است که در این شرایط باید با احتیاط بیشتری جلو رفت. ضمن اینکه به واقع، تا به حال فیلمی را شروع نکردم که صرفاً برای درآمد یا تصور کسب سرمایه باشد. پس خیلی به سختی و به اتفاق فیلم‌ها را می‌سازیم؛ یعنی با کمک و انرژی کارگردان و تیمی که می‌تواند جمع کند.
تهیه‌کننده فیلم کوتاه «خواب بی‌رؤیا» دربارهٔ سرمایه‌گذاری و تهیه‌کنندگی در فیلم کوتاه ادامه داد: من حالت و وجهه تهیه‌کننده را کاملاً جدا از سرمایه‌گذاری می‌دانم. ممکن است تهیه‌کننده برای کار خود از سرمایه‌گذار استفاده کند یا حتی روی کمک کارگردن برای تأمین بودجه حساب کند، اما به نظر من مسئله مهم در تهیه‌کنندگی نظارت بر کیفیت فیلمنامه، فیلم و پخش درست آن است. ترکیب درست این عوامل در حقیقت کار تهیه‌کننده است.
برزگر در خصوص علاقه به تهیه‌کنندگی آثار فیلمسازان جوان یا صاحب‌نام و تفاوت این دو گفت: طبیعتاً من فیلمسازان را انتخاب نمی‌کنم و انتخاب می‌شوم. اگر با کارگردانی کار کنم که صاحب‌نام یا با تجربه است و موفق شده از پس فیلمهای قبلی خودش بربیاید یا اینکه تکلیفش درسینما روشن‌تر است که بهتر… اما صرفاً به معنای امتیازی ویژه‌تر نیست؛ مثلاً آرین وزیردفتری هیچ فیلمی نساخته بود یا چند کار اتود زده بود. اما در اولین کار پیشنهاد و ایده‌ای خیلی جذاب داشت و مهم‌تر انرژی و انگیزه و دانشی همراه با کار داشت. من با تازه‌کار و با تجربه کار کردم. سابقه مؤثر است، اما لزوماً کافی نیست.
تهیه‌کننده فیلم‌کوتاه «هنوز نه» در خصوص بزرگ‌ترین چالش تهیه‌کنندگی فیلم‌کوتاه گفت: تهیه فیلم‌کوتاه به شیوه‌ای که ما کار می‌کنیم در هیچ جای دنیا وجود ندارد. اغلب شبکه‌های تلویزیونی، موسسات، دانشگاه‌ها و دانشکده‌ها پای کار هستند. اما در بخش دولتی ساخت و حمایت از فیلم کوتاه در ایران را فقط انجمن سینمای جوانان برعهده دارد. به هرحال شرایط و نگاه نظارتی شرایطی ایجاب می‌کند تا عده‌ای بخواهند در خارج از این مجموعه کار و تهیه‌کنندگی مستقل کنند. در دنیا بودجه فیلم‌ها (منهای خود فیلمسازانی که هزینه شخصی می‌کنند) اغلب از فاندها و سرمایه‌گذاری‌ها تأمین می‌شود. در بخش خصوصی هیچ حمایتی نداریم. به دلیل اختلاف دیدگاه مثلاً در جشنواره فجر فیلمهای کوتاه پخش نمی‌شود یا اصلاً قابلیت پخش براساس مقررات یا آیین‌نامه ندارد یا مثلاً تلویزیون اصلاً فیلم کوتاه پخش نمی‌کند یا مشکل دارد. اگر همین اکران مختصر در هنر و تجربه هم نبود شاید این فیلم‌ها آن هم محدود فقط در جشنواره‌ها دیده می‌شدند. تأمین بودجه و سرمایه، چالش شده است و اینکه بالاخره فیلم ساخته شده باید در جایی پخش و عرضه شود. برزگر علت جذب تهیه‌کنندگان کوتاه بعد از تهیه چند فیلم به فیلم بلند را چالش سرمایه و بودجه می‌داند و می‌گوید: من اشکالی در تهیه‌کنندگان که از فیلم کوتاه به بلند می‌روند نمی‌بینم فقط معمولاً همیشه کسانی که وارد فیلم بلند می‌شوند فیلم کوتاه را فراموش می‌کنند. منطق بازار و منطق کارحرفه‌ای هم ایجاب می‌کند که توازن بین هزینه و درآمد حفظ شود. این چالش سرمایه به حدی است که برای من که سابقه تهیه‌کنندگی فیلم دارم هر فیلم‌کوتاه مثل این شده است که انگار فیلم اولم را می‌سازم. تهیه‌کننده فیلم‌کوتاه «وال‌ها» دربارهٔ رعایت مناسبات حرفه‌ای بین کارگردان، عوامل و تهیه‌کننده در فیلم‌کوتاه گفت: متأسفانه در این چند سال شاهدیم که هر چقدرکه فضای حرفه‌ای وارد فیلم کوتاه شود فیلم کوتاه ترسوتر، دست به عصاتر و دچار آسیب شده است. فیلم کوتاه فرصتی است که یک فیلمساز اول، مثلاً بازیگر اول، فیلم‌بردار اول و… را تجربه کند. وقتی من به عنوان یک فیلمساز اول از همه عوامل حرفه‌ای استفاده می‌کنم درحقیقت یک داستان با محافظه‌کاری دست می‌گیرم. خب این کمکی به فیلم کوتاه ما نمی‌کند و فیلم کوتاه‌ها انگار بخشی از یک فیلم بلند شده‌اند و متأسفانه آن شادابی از فیلم کوتاه گرفته شده است.
برزگر دربارهٔ تهیه‌کنندگی آثار توسط کارگردان و نقش دولت در حمایت از فیلمسازان گفت: به نظر من تهیه‌کنندگی آدابی دارد و به این طریق تهیه‌کنندگی صورت نمی‌گیرد. اما چاره‌ای نیست وقتی فیلمساز تهیه‌کننده پیدا نمی‌کند به ناچار خود کار تهیه را به عهده می‌گیرد، سرمایه فیلم را تأمین می‌کند و اسم خود را تهیه‌کننده می‌گذارد. نقش اصلی را باید دولت بازی کند. اگر واقعاً مدیریت دولتی می‌خواهد که سینمایی شاداب و با انگیزه همراه با ایده‌های نو داشته باشد، چاره‌ای جز اعتماد به نسل جدید ندارد. باید این بچه‌ها شناسایی شوند و بعدها وارد حوزه فیلمهای بلند شوند با نگاه آموزشی و پرورشی به این صنف اهمیت داده شود. اینکه مثلاً بگوییم الان ما تعداد زیادی مهندس و دکتر داریم و نیازی به نسل جدید نداریم از پایه نادرست است. باید مدارس کار را درست انجام بدهند تا نسل‌های جدید تربیت شوند و این بخشی از وظیفه دولت‌هاست.
تهیه‌کننده فیلم‌کوتاه «تنازع» دربارهٔ اینکه آیا می‌شود در آینده ما شغلی به نام تهیه‌کنندگی فیلم کوتاه داشته باشیم، گفت: اگر شرایط بازی برابر باشد می‌توانیم شغلی به عنوان تهیه‌کنندگی فیلم کوتاه داشته باشیم؛ مثلاً پلتفرم‌ها از فیلم کوتاه استقبال کنند یا تلویزیون و شبکه‌های تلویزیونی فضای مناسب و یک فرصت مهم به تولید فیلم کوتاه بدهند تا هر کس به عنوان تهیه‌کننده حرفه‌ای قابلیت تولید فیلم در ژانرهای مختلف و مهم‌تر محلی برای عرضه داشته باشد.
برزگر دربارهٔ ورود عوامل حرفه‌ای به سینمای کوتاه بیان کرد: خیلی از عوامل حرفه‌ای، اصلاً تصوری از فیلم کوتاه ندارند. نمی‌دانند ۳ یا ۴ روز کار کردن چه معنایی می‌دهد، با بودجه فیلمهای کوتاه آشنایی ندارند یا آدابی را با خود می‌آورند مثل سرویس، غذا و تجهیزات. این مسئله کیفیت فیلم کوتاه را تحت الشعاع قرار می‌دهد. اما از طرفی امروز خیلی از اهالی سینما که حرفه‌ای شده‌اند از بچه‌های فیلم کوتاه هستند؛ مثلاً سیمرغ بلورین بهترین فیلمبرداری چهلمین جشنواره فجر به آرمان فیاض می‌رسد. فرقی نمی‌کند صدابرداران، تدوین گران و… همین شرایط را دارند. درحقیقت من آنها را به چشم عوامل حرفه‌ای نمی‌بینم، بلکه آنان را به عنوان بچه‌هایی با روحیه سینما می‌دانم که دلشان برای فیلم کوتاه می‌تپد و مشتاق به فعالیت درحوضه فیلم کوتاه هستند.
مجید برزگر دربارهٔ عدم تنوع ژانر در فیلمهای کوتاه امروز گفت: فرقی نمی‌کند، خاستگاه ژانر چه در سینمای بلند چه در سینمای کوتاه، مخاطب است؛ مثلاً فیلمهای ترسناک در ایران با شاخصه‌هایی که مخاطب خارج از کشور دیده و می‌شناسد فرق می‌کند. یا ساخت فیلمهای علمی- تخیلی به لحاظ تولیدی کار دشواری است و نیاز به جلوه‌های ویژه خاص دارد. اصلاً بخشی از باورپذیری این فیلم‌ها منوط به صرف هزینه‌های سنگین است. ۸۰ درصد کارهای ما در سینمای بلند هم، اجتماعی و درام اجتماعی است. در واقع پرداختن به ژانرهای مختلف متأثر از تأثیر بازار است. حال این بازار می‌تواند بازار جشنواره‌ای باشد یا بازاری صرفاً برای مخاطب عام یا سینمایی. برای من، اینکه کارگردان چه استراتژی خاصی دارد مهم‌تر است، تا اینکه حالا موضوعی که می‌خواهد بگوید چقدر موضوع روز است. مسئله اصلی برای من این است که خاستگاه کجاست.