با تأسف و تأثر خبر درگذشت شاعر آزاده و بسیجی مرحوم محمدرضا آقاسی را دریافت کردم. این حادثه غم‌انگیز، ضایعه‌ای برای هنر و ادبیات متعهد کشور و به ویژه شعر مذهبی و انقلاب به شمار می‌رود.
شعر روان و با مضمون و خوش ساخت آقاسی که نمایشگر دل پاک و احساسات صادق و هنر خودجوش او بود، بی‌شک دارای جایگاه ویژه‌ای در ادبیات معاصر است. درگذشت این شاعر عزیز را به جامعه ادبی و شعرای کشور و به علاقمندان آثار او و بطور خاص به خانواده گرامی و دوستان و یاران این بسیجی دلباخته تسلیت عرض می‌کنم و شادی روح و علو درجات او را از خداوند متعادل مسألت می‌نمایم.
محمدرضا آقاسی
 | |
| اطلاعات شخصی | |
|---|---|
| تاریخ تولد | ۲۴ فروردین ۱۳۳۸ (۶۵ سال) |
| ملیت | ایرانی |
| زبان مادری | فارسی |
| محل تولد | تهران |
| محل اقامت | تهران |
| محل درگذشت | تهران |
| تاریخ درگذشت | ۳ خرداد ۱۳۸۴ |
| علت درگذشت | عارضه قلبی |
| آرامگاه | قطعه ۴۴ شهیدان بهشت زهرا(س) |
| تحصیلات | ترک تحصیل (سوم راهنمایی) |
| اساتید | مهرداد اوستا . یوسفعلی میرشکاک |
| اطلاعات هنری | |
| عنوان هنری | شاعر |
| حوزه فعالیت | سرودن شعر با مضامین شیعی و نقدهای اجتماعی |
| شروع فعالیت هنری | از سال‌های ۱۳۵۱ و ۱۳۵۲ |
| کتاب‌ها | شیعه‌نامه «گزیده‌ای از اشعار در مدح اهل بیت (ع)» بر مدار عشق حق نمک |
محمدرضا آقاسی (زادهٔ ۲۴ فروردین ۱۳۳۳۸ در تهران - درگذشت ۳ خرداد ۱۳۸۴ در تهران) شاعر اهل ایران است.
زندگی و تحصیلات
محمدرضا آقاسی متولد ۲۴ فروردین ۱۳۳۸ در محله امامزاده سید نصرالدین تهران بوده و پدر و مادرش اصالتاً از روستاهای ارنگه از توابع شهرستان کرج بوده‌اند. پدر او معلم قرآن بود و به‌طور خانوادگی به اشعار مذهبی علاقه داشتند. شعرهای او دارای مضامین شیعی و بعضاً نقدهای اجتماعی بود.
وی به دلیل اختلافات زیاد با معلمان و ناظم مدرسه‌اش ادامهٔ تحصیل نداد و به مدرک سوم راهنمایی بسنده کرد. او شعرسرایی را در سال‌های ۱۳۵۱ و ۱۳۵۲ آغاز کرد و فعالیت رسمی‌اش در این حوزه بعد از پایان جنگ ایران و عراق و در سال ۱۳۶۸ شروع شد. او با آغاز جنگ به جبهه رفت.
فعالیت تخصصی
او اولین شعرهای خود را در سال‌های ۱۳۵۱ و ۱۳۵۲ گفت و بعد از انقلاب از مهرداد اوستا، نویسنده و شاعر معاصر ایرانی درس آموخت. شعر آقاسی نخستین شعر اعتراضی اجتماعی بود. آقاسی قبل از انقلاب، در سال‌های ۱۳۵۵ و ۱۳۵۶ به عضویت انجمن‌های ادبی آن زمان درآمد و بعد از انقلاب نیز از اساتیدی چون مهرداد اوستا و یوسفعلی میرشکاک استفاده نمود.
سبک شعری
آقاسی به مثنوی مولوی و دیگر کتاب قدما مانند حکیم طوس، خاقانی و بزرگان ادبیات پارسی دلبستگی داشت. گفته شده ظاهر خاص و درویش بودن او باعث شده بود از حوزه هنری اخراج شود. او بعضاً در شعرهای خود به عملکرد مسئولین بعد از جنگ انتقاد می‌کرد. به گفته دوستانش همیشه لباس ساده می‌پوشید و سعی می‌کرد مثل مردم باشد.
شعرهای او دارای مضامین شیعی و بعضاً نقدهای اجتماعی بود. آقاسی در شعر خود می‌کوشید با زبانی ساده اما با تکیه به منابع شیعه، با مخاطب عام ارتباط برقرار کند. به گفته عبدالجبار کاکایی شاعر و زبان‌شناس ایرانی، آقاسی در شعر خود به خصوص مثنوی‌هایش متأثر از احمد عزیزی شاعر آیینی صاحب‌سبک معاصر بوده است و ارادت خاصی به او داشته است.
آثار
نمونه‌ای از اشعار
مرا از غم بـه مشهد راه دور اسـت گرچه خواهرت سنگ صبور اسـت
فدای عصمت معصومه گردم کـه ایوانش سراپا غرق نور اسـت
مرغ دلم راهی غم می‌شود در حرم امن تو گم می‌شود
عمه‌ی سادات درود علیک روح عبادات درود علیک
کوثر نوری بـه کویر قمی آب حیات دل این مردمی
عمه‌ی سادات بگو کیستی فاطمه یا زینب ثانیستی
از سفر کرب و بلا آمدی یا کـه به دنبال رضا آمدی
من چه کنم شعله ی داغ تو را درد و غم شاه چراغ تو را
کاش شبی مست حضورم کنی با خبر از وقت ظهورم کنی[۱]
درگذشت
محمدرضا آقاسی، شاعر و مثنوی‌سرای اهل‌بیت(ع)، در سن ۴۶ سالگی، بامداد سه شنبه سوم خرداد ماه ۱۳۸۴ به علت عارضه قلبی در مرکز تخصصی قلب تهران دار فانی را وداع گفت. پیکر وی ۵ خردادماه از مقابل معراج الشهدای تهران تشییع و در قطعه ۴۴ شهیدان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
پانویس
- ↑ «اشعار محمدرضا آقاسی». دریافت‌شده در ۱۹ خرداد ۱۴۰۳.
پیوند به بیرون