محمدرضا حسینی بای
 | |
| اطلاعات شخصی | |
|---|---|
| تاریخ تولد | ۲۰ تیر ۱۳۵۱ (۵۲ سال) |
| ملیت | ایرانی |
| زبان مادری | فارسی |
| محل تولد | گنبدکاووس |
| محل اقامت | تهران |
| اطلاعات هنری | |
| عنوان هنری | خبرنگار |
| زمینه فعالیت | گزارش خبری |
| حوزه فعالیت | تلویزیون |
| شناخته‌شده برای | گزارش‌های خبری دانشجویی |
| آثار برجسته | گزارش‌های خبری از مناطق درگیری با داعش |
| اطلاعات ارتباطی | |
| آدرس اینستاگرام | محمدرضا حسینی بای |
| سایر | |
| سایر فعالیت‌ها | بازیگری در چند سریال تلویزیونی |
| مرتبط | او جانباز جنگ ایران و عراق است |
محمدرضا حسینی بای (زادۀ ۲۰ تیر ۱۳۵۱ در گنبدکاووس) خبرنگار فعال در تلویزیون ایران است.
زندگی و ورود به عرضه خبرنگاری
محمدرضا در شهر آزادشهر استان گلستان بزرگ شد. پدرش کشاورز و مادرش خانه‌دار بود. علاقه اش به میکروفون از کودکی در وجودش شکل گرفت؛ او سال‌ها مراسم صبحگاهی دعا و مناجات در مدرسه را برعهده داشت تا جایی که در زمان جنگ وقتی شهید می‌آوردند اجرای این مراسمات را عهده‌دار می‌شد.
او در سال ۶۵ زمانیکه هنوز به سن قانونی نرسیده بود به جنگ رفت و در منطقه فاو جانباز شد. در سال ۱۳۷۰ وقتی ۱۹ ساله بود وارد دانشگاه تهران شد.
وی از سال ۱۳۷۵ وارد صدا و سیما شد و تا ۸ سال به‌صورت حق‌الزحمه‌ای کار کرد، سرانجام در سال ۱۳۸۳ در روزهای پایانی مدیریت آقای لاریجانی، استخدام رسمی شد. حسینی بای در چند سال اخیر با گزارش‌های کنکوری‌اش شهرت زیادی پیدا کرده است، خبرهای جالب از زندگی دانشجویی و سازمان سنجش او را به شدت محبوب کرده است.
فعالیت تلویزیونی
- «سریال آزادی مشروط»، ۱۴۰۱، بازیگر
- «سریال نیوکمپ»، ۱۴۰۱، بازیگر
- «دودکش»، ۱۴۰۰، بازیگر
- «میانبر»، بازیگر
- «دوقلوها»، بازیگر
گفتاورد
گفت‌وگو درباره حضور در سوریه
حسینی بای از جمله خبرنگارانی است که در مناطق درگیری با داعش حضور داشته است. او از محمدحسین حسینی، خبرنگار جانباز یاد می‌کند و درباره حضورش در سوریه می‌گوید:
از همان ابتدای درگیری‌های سوریه من یکی از افرادی بودم که واقعاً علاقه داشتم بروم. برایم هم مهم نبود که امنیت آنجا کم است. من ۱۴ سالم بود که در جنگ ایران و عراق حضور داشتم و آن را درک کرده بودم. پایم هم در حال حاضر پر از ترکش است. یک پس زمینه‌ای داشتم و به همین دلیل هیچ گونه ترسی در دلم وجود نداشت.
دوم اینکه به حضور در مناطق جنگی علاقه دارم و می‌خواستم واقعیت آنجا را بیان کنم. چون مردم ما دوست دارند که خبرنگار به مرکز حادثه خیلی نزدیک شود. من در یک گزارش با موضوع سربازی نیز موهایم را از ته تراشیدم و همین باعث شد که مردم آن را به خوبی در ذهن داشته باشند. در سوریه هم می‌خواستم به متن کار بروم نه اینکه کت و شلوار بپوشم و کنار خیابان بایستم و بگویم خبرنگار واحد مرکزی خبر.
وقتی به سوریه رفتید شرایط چطور بود؟ خبرنگاران دیگر هم آنجا حضور داشتند؟
-العالم که حضور پررنگی دارد و ما برخی خبرنگاران کشورهای دیگر را در نشست‌های خبری می‌دیدیم ولی در مناطق جنگی این‌طور نیست و خبرنگاران پراکنده کار می‌کردند. این‌طور نبود که همدیگر را ببینیم؛ مثلاً شبکه چهار انگلیس نیز آنجا حضور داشت. شبکه العربیه البته به دلیل مواضع مغرضانه‌اش آنجا حضور نداشت.
چقدر تلاش کردید با توجه به سانسور شدید اخبار سوریه در شبکه‌های خبری دنیا، اخبار رویدادهای این کشور را به درستی مخابره کنید؟
-خیلی‌ها به من مراجعه می‌کردند و می‌گفتند که گزارش‌هایت باعث شد تا ما بیشتر از وقایع این کشور مطلع شویم. ما تلاشمان این بود که بگوییم جنگ این کشور ناخواسته به آنها تحمیل شده است آن هم از طریق چند گروه و جریانی که از بیرون به داخل سوریه آمده‌اند. آنها از مرزهای ترکیه و … می‌آمدند. این موارد باید نشان داده شود.
صحنه‌های غیرقابل پخش نیز زیاد داشتیم و تروریست می‌آمد و سر طرف را می‌برید. وقتی صحنه‌ها را به تهران فرستادیم نتوانستند پخش کنند و فقط لحظاتی از آن را پخش کرده بودیم. اینها انقلابی نیستند، اینها تروریست هستند. علاوه بر جنگ فیزیکی، جنگ تبلیغاتی فراوانی نیز بر آنجا حاکم بود. آنها تروریست‌ها را جای رزمنده‌ها نشان می‌دهند و می‌گویند که در حال مبارزه هستند.
درحالی که چیزی که ما دیدیم متفاوت بود و آنها اصلاً سوری نبودند. وقتی در مرز ترکیه طی سه هفته ۱۰ هزار تروریست می‌آید، معلوم است که چه می‌شود. خدا را شکر حضور ما در منطقه توانست تا حدی روشنگر مسایل باشد.[۱]
پانویس
- ↑ دل‌گفته‌ای از حسینی بای درباره مجاهدت‌های «آقای خبرنگار»، خبرگزاری تسنیم، تاریخ انتشار: ۱۱ خرداد ۱۳۹۵، دریافت شده در ۱۹ خرداد ۱۴۰۳.
پیوند به بیرون