محمد سریر
 | |
| اطلاعات پس‌زمینه | |
|---|---|
| تاریخ تولد | ۱۳۲۳ (۷۹–۸۰ سال) |
| محل تولد | تهران |
| محل زندگی | تهران |
| ژانر | موسیقی کلاسیک، موسیقی کلاسیک ایرانی، موسیقی پاپ، موسیقی فیلم |
| ساز | پیانو، آکاردئون |
| سازهای اصلی | |
| تحصیلات | دکتری اقتصاد |
| دانشگاه | دانشگاه وین |
| آلبوم معروف | دلاویزترین |
محمد سریر (زاده ۱۳۲۳ در تهران) آهنگساز و موسیقی‌دان اهل ایران است.
زندگی و تحصیلات
محمد سریر در سال ۱۳۲۳ در تهران زاده شد.[۱] او یکی از دانش‌آموزان گذشته دبیرستان فیروزبهرام[۲] بود. او دارای مدرک تحصیلی کارشناسی اقتصاد و کارشناسی ارشد علوم سیاسی از دانشگاه تهران و دکتری اقتصاد از دانشگاه وین است.[۱] او علاوه بر این، در زمینهٔ موسیقی در سال ۱۳۴۳ از هنرستان عالی موسیقی فارغ‌التحصیل شده و در سال ۱۳۵۱ در دورهٔ کارشناسی رشتهٔ موسیقی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پذیرفته شد که در سال ۱۳۵۴ از آنجا فارغ‌التحصیل شد. محمد سریر همچنین کارشناسی و کارشناسی ارشد آهنگسازی را از آکادمی موسیقی و هنرهای زیبای وین به‌ترتیب در سال‌های ۱۳۵۷ و ۱۳۶۴ دریافت کرد.[۱] او در بهمن ۱۳۸۳ در مراسم اختتامیهٔ بیستمین جشنوارهٔ موسیقی فجر مورد تقدیر قرار گرفت.[۳]
فعالیت تخصصی
فعالیت هنری
محمد سریر در سال ۱۳۴۴ به‌عنوان آهنگساز و عضو ارکستر بزرگ رادیو پذیرفته شد. سپس تدریس مربیان هنری وزارت آموزش و پرورش را در انستیتو مربیان هنری برعهده گرفت.
سایر سمت‌های محمد سریر عبارتند از:
- تهیه‌کننده و مشاور هنری در سازمان رادیو و تلویزیون، ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۱
- آهنگساز و مشاور مدیر مرکز موسیقی صدا و سیما، ۱۳۵۶ تا ۱۳۷۱
- تدریس در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی، ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۴
- مدرس در دانشکده صدا و سیما، ۱۳۸۳ تاکنون
- عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی در رشته موسیقی، ۱۳۷۲ تاکنون
- رئیس و عضو شورای مرکزی کانون آهنگسازان سینمای ایران، ۱۳۷۳ تاکنون
- رئیس و عضو هیئت رییسه شورای عالی داوری خانه سینما، ۱۳۷۳ تاکنون
- عضو کمیسیون ملی یونسکو در ایران، ۱۳۷۷ تاکنون
- عضو هیئت رییسه آکآدمی داوری خانه سینما، ۱۳۸۳ تاکنون
- عضو شورای عالی موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۷۴ تاکنون
- عضو هیئت مدیره و سخنگوی خانه موسیقی ایران، ۱۳۸۲ تاکنون
- رئیس خانه موسیقی، ۱۳۸۵ تاکنون
- محمد سریر، آهنگسازی ۷ آلبوم موسیقی و تصنیف بیش از ۱۰۰ اثر آوازی و موسیقی متن فیلم و سریال‌های تلویزیونی را برعهده داشته‌است.
فعالیت‌های غیرهنری
- محمد سریر در سال ۱۳۵۲ به استخدام دفتر سیاسی وزارت امور خارجه ایران درآمد و در سال ۱۳۸۲ بازنشسته شد.
- نمایندگی در سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (یونیدو) و آژانس بین‌المللی انرژی،
- سرپرستی امور کنسولی سفارت ایران در وین در سال‌های ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۸،
- سرپرستی امور کشورهای خاور دور وزارت امور خارجه در سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۳،
- عضویت و سرپرستی گروه مطالعات انرژی و اقتصاد بین‌الملل در سال‌های ۱۳۶۴ تا ۱۳۷۸،
- همکاری با مؤسسه تحقیقات اقتصادی دانشگاه تهران (۴۷-۱۳۴۵)
- پژوهش در دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه
- تدریس در دانشکده روابط بین‌الملل
- تدریس در مرکز آموزش‌های دیپلماتیک وزارت امور خارجه
- تدریس در دوره مدیریت انرژی مؤسسه مطالعات بین‌المللی انرژی و همکاری در اجرای پروژه‌های پژوهشی و تدریس در دانشگاه دفاع ملی
- رایزنی علمی و فرهنگی ایران در دفتر اروپایی سازمان ملل متحد در ژنو در سال‌های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۱ از جمله سمت‌های وی در وزارت امور خارجه بوده‌اند.
آثار
- آلبوم موسیقی دلاویزترین با صدای محمد نوری
- آلبوم موسیقی رویای رنگین با صدای بیژن بیژنی
- آلبوم موسیقی رویای دیگر برای پیانو و ارکستر با تکنوازی آندره آرزومانیان
- آلبوم موسیقی جلوه‌های ماندگار با صدای محمد نوری
- آلبوم موسیقی جاودانه با عشق با صدای محمد نوری
- آلبوم موسیقی چراغی در افق با صدای محمد نوری
- موسیقی فیلم سینمایی ازدواج به سبک ایرانی به کارگردانی حسن فتحی
- آلبوم صوتی و تصویری و کتاب پوئم سمفونیک آب با اجرای ارکستر ناسیونال اوکراین به رهبری ولادیمیر سیرنکو
جوایز و افتخارات
- تقدیر شده در اختتامیه بیستمین جشنواره موسیقی فجر
- تندیس حافظ (بهترین موسیقی فیلم).
- بیش از ۴۰ تقدیر نامه در حوزه موسیقی و فعالیت‌های هنری و دانشگاهی
گفتاورد
محمّد سریر در گفتگو با روزنامه جام جم جایگاه موسیقی ایران را چنین ارزیابی کرد:
اغلب موسیقی‌هایی که امروزه ساخته می‌شود در مسیری حرکت می‌کند که نمی‌تواند پایایی و مانایی خود را در گذر زمان حفظ کند. در گذشته موسیقی‌هایی که معمول یا به نوعی موسیقی روز بودند، میان مردم محبوبیت داشتند. این موسیقی‌ها در همان دسته‌ای قرار داشتند که ریشه در موسیقی ردیف و دستگاهی ما داشته و از طریق همین، پیوندشان را با موسیقی و مردم حفظ می‌کردند. این روزها هم برخی آثاری که ماندگار می‌شوند در همین مسیر پیش رفته‌اند، اما متاسفانه اغلب موسیقی‌های امروز ما با الگوبرداری از موسیقی‌های یکبار مصرف غربی تولید می‌شود و عمر چند ماهه دارد.
متاسفانه نگاه ما به موسیقی غرب نادرست است و بجای اینکه به موسیقی علمی آنها توجه داشته باشیم در مسیر جریان‌هایی حرکت می‌کنیم که حتی در خود غرب هم آنها را به‌عنوان موسیقی قبول ندارند. متاسفانه ما در ایران از موسیقی غرب آنچه را گرامی می‌داریم و مورد تقلید قرار می‌دهیم که آنها خودشان هم آن را قبول ندارند.
قضیه این است که ما در گذشته ذهن ایرانی و به اصطلاح خواسته ایرانی در حوزه موسیقی به دنبال ملودی و بهتر بگوییم، نغمه بودیم. نغمه‌ها بودند که ارضای خاطر را در شنیدن فراهم می‌کردند و موسیقی ردیفی ما به نوعی این‌گونه است. یک نغمه کوتاه یا بلند که متشکل از جملات موسیقایی است می‌تواند به ما التذاذ خاطر بدهد و در ذهن و ضمیر ما بنشیند. با شنیدنش هم احساس کنیم، موسیقی گوش کرده‌ایم. بتدریج و با ورود موسیقی‌هایی که در غرب معمول بوده و عموما از وجه نغمه دور است و بیشتر با ریتم ارتباط دارد. این موضوع در موسیقی ما نفوذ کرد و وقتی موسیقی را گوش می‌دهید، می‌بینید آنچه بیشتر برجسته است و شنیده می‌شود، یک ریتم است. یک ریتم مداوم و تکراری و نغمه در حقیقت در اینجا کمرنگ و بی‌رنگ شده ولی این هیچ چیزی در ذهن انسان باقی نمی‌گذارد جز یک حرکت مداوم و ریتمیک.[۴]
پیوند به بیرون
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ «زندگینامه: محمد سریر (۱۳۲۳-)». همشهری آنلاین. ۱۴ تیر ۱۳۸۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ نوامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲ مهر ۱۳۹۰.
- ↑ اردشیر کاویانی گوهری. «سایت دبیرستان فیروزبهرام». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۸.
- ↑ «از هنرمندان رشته‌های مختلف موسیقی تقدیر شد». خبرگزاری مهر. ۲۰ بهمن ۱۳۸۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۱-۰۱.
- ↑ محمد سریر و خلق ملودی‌های ماندگارخبرگزاری ایرنا، تاریخ انتشار: ۱۱ مرداد ۱۳۹۹