از قلم آثار به نظر میرسد شرکت کنندگان، جوانانی دانشجو هستند و ذوق استعداد در کارهایشان هویدا بود. شرکت کنندگان موضوعات روز را سوژه کرده بودند و تنوع موضوعات زیاد اما کارشان صیقل نخورده بود.
این استعدادها خودرو هستند به این معنا که افراد خودشان در پی نوشتن و نقد آثارشان هستند درحالی که باید یک آکادمی برای رشد این استعدادها وجود داشته باشد. چراکه افراد با وجود ذوقی که داشتند بسیاری از بدیهیات مانند عفت قلم و خط قرمزهایی چون حرمت افراد در طنزشان رعایت نکرده بود. برخی خیلی صریح هستند درحالی که لطف طنز به این است که مطلب غیر مستقیم بیان شود اما صراحت قلم برخی آثار آن را از حالت طنز بیرون آورده بود. بعضی هم عقده گشایی کرده بودند که همین بار طنز را از مطلب آنان کم میکرد.
برخی خیلی خوب و عمیق به مسئله نگاه کرده بودند اما قالب برخی آثار خیلی تکراری شدند و جذابیت چندانی برای مخاطبان ندارند.
متأسفانه تدریس دروس مرتبط با طنز در دانشگاهها انجام نمیشود. البته برگزاری جشنوارهای طنز قدم مثبتی در این زمینه است اما از برپایی کلاسهای آموزشی هم نباید غفلت شود چراکه نقد تأثیر بسزایی در رشد قلم دارد.
طنز میتواند پس از برپایی جشنواره آثار را به شرکت کنندگان برگرداند تا آنان دلیل برگزیده شدن یا رد شدن اثر خود را بدانند تا به رشد قلمشان کمک شود.[۷]
مسعود کیمیاگر
مسعود کیمیاگر (زادۀ ۳۱ مرداد ۱۳۲۳ در تهران- درگذشت ۱۳۹۴) شاعر و و نویسنده طنز و فکاهی اهل ایران است. وی در سال ۱۳۷۶ رتبه دوم تحقیقات کاربردی جشنواره خوارزمی را بهدست آورد.
تحصیلات و فعالیتها
مسعود کیمیاگر ۳۱ مرداد ۱۳۲۳ در تهران متولد شد. تحصیلات دانشگاهی خود را تا مقطع کارشناسیارشد در رشته علوم تغذیه در ایران ادامه داد و پس از آن، برای ادامه تحصیل در سال ۱۳۵۰ عازم آمریکا شد[۱] و در مقطع دکتری در رشته علوم تغذیه از دانشگاه رُدآیلند در سال ۱۳۵۷ فارغالتحصیل شد. در سال ۱۳۵۴، طی سفری که به ایران داشت ازدواج کرد و به اتفاق همسرش به آمریکا بازگشت.[۲]
از حوالی ۱۹سالگی و تقریباً اواخر سال ۱۳۴۰ آثارش بهمرور در روزنامه توفیق منتشر شد و با تشویقهای حسن و حسین توفیق، و البته پشتکاری که داشت،[۳] در اندکزمانی ستون ثابتی در توفیق هفتگی پیدا کرد. در این سالها بود که بهسبب آشنایی با فولکلور مناطق مختلف ایران، کیمیاگر جریان داستاننویسی طنز را بیش از پیش جدی گرفت و بهترین آثارش را در همین ایام خلق کرد.[۴]
وی از سال ۱۳۵۸ و پس از انقلاب اسلامی ایران در دانشگاههای ایران به تدریس و تحقیق در حوزه تخصصیاش یعنی علوم تغذیه مشغول شده بود، اما دوباره، به دعوت دوستان به مجله «گلآقا» پیوست.[۵]
سوابق کاری
- استاد تغذیه دانشگاه شهید بهشتی
- سردبیر مجله علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران در نیویورک
- عضو هیئت تحریریه در فصلنامه آموزش بهداشت و ارتقا سلامت
- عضو هیئت ممتحنه و ارزشیابی رشته تغذیه وزارت بهداشت
- عضو کمیته کشوری دیابت
- عضو انجمن تغذیه ایران و آمریکا
- عضو تیم ملی طرحریزی استراتژی تغذیه ملی
فعالیت ادبی
کیمیاگر در مجلههای فکاهی و طنز با اسامی: «آلو زرد»، «پروفسور هفترودی»، «دوقلو»، «زردآلود عنک»، «زردک»، «مک. انگولکچی»، «گلپسر»، «فدوی و وجیهالقلم» مینوشت. وی کتابهایی هم در حوزه علم تغذیه به رشته تحریر درآورده و نویسندگی ستون «پا تو کفش جراید» در مجله «گل آقا» و طنزنویسی در مجله «توفیق» را برعهده داشته است.
جوایز و افتخارات
- دریافت جایزه بهترین مقاله دومین کنگره اندوکرینولوژی اروپا یوگسلاوی در سال ۱۹۹۰
- استاد نمونه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال ۱۳۷۳
- عضو هیئت علمی نمونه کشور جشنواره رازی در سال ۱۳۷۴
- رتبه دوم تحقیقات کاربردی جشنواره خوارزمی در سال ۱۳۷۶
نمونهای از اشعار
گفتاورد
پانویس
- ↑ «مسعود کیمیاگر». ۹ تیر ۱۳۹۷. دریافتشده در ۲۳ خرداد ۱۴۰۳.
- ↑ «مسعود کیمیاگر». ۹ تیر ۱۳۹۷. دریافتشده در ۲۳ خرداد ۱۴۰۳.
- ↑ «مسعود کیمیاگر». ۹ تیر ۱۳۹۷. دریافتشده در ۲۳ خرداد ۱۴۰۳.
- ↑ «مسعود کیمیاگر». ۹ تیر ۱۳۹۷. دریافتشده در ۲۳ خرداد ۱۴۰۳.
- ↑ «مسعود کیمیاگر». ۹ تیر ۱۳۹۷. دریافتشده در ۲۳ خرداد ۱۴۰۳.
- ↑ «نمونهای از اشعار مسعود کیمیاگر». ۹ تیر ۱۳۹۷. دریافتشده در ۲۳ خرداد ۱۴۰۳.
- ↑ «گفتوگو با مسعود کیمیاگر». ۱۷ شهریور ۱۳۹۱. دریافتشده در ۲۳ خرداد ۱۴۰۳.
پیوند به بیرون
- دکتر کیمیاگر پسرخاله طنزنویس مرحوم منوچهر احترامی بود
- در رسای دکتر مسعود کیمیاگر، طنز پرداز شریف روزنامه توفیق
- مسعود کیمیاگر: فضا بیشتر برای طنزهای سیاسی مهیاست
- کیمیاگر: احترامی در طنز اهل تقلید نبود