ملیکا زارعی
 | |
| اطلاعات شخصی | |
|---|---|
| نام کامل | ملیکا زارعی برزی |
| مشهور به | خاله شادونه |
| ملیت | ایرانی |
| محل تولد | تهران |
| اطلاعات هنری | |
| زمینه فعالیت | بازیگر و مجری برنامه‌های کودک و نوجوان |
| اطلاعات ارتباطی | |
| آدرس اینستاگرام | ملیکا زارعی |
ملیکا زارعی برزی (زاده ۳ اردیبهشت ۱۳۶۵) بازیگر و مجری برنامه‌های کودک و نوجوان اهل ایران است.
ورود به عرصه کودک و نوجوان
وی دانشجوی رشته حقوق قضایی است، از سال سوم دبستان فعالیت هنری خود را با اجرا در برنامهٔ تازه‌ها از شبکه ۲ آغاز کرد، و در سال ۸۲ در سریال دوران سرکشی یک سکانس بازی کرد و بعد در مجموعه مهر خاموش بازی کرد و از سال ۸۳ همزمان با قبولی در دانشگاه به عنوان مجری برنامه کودک و با نام خاله شادونه مشغول به کار شد، به خاطر صدای کودکانه‌اش و صداقتی که در کلامش وجود دارد، خیلی زود در دل بچه‌ها جا باز کرد، او برای اینکه کودک درونش همیشه سرزنده باشد، دائم کتاب‌های ویژه کودکان را می‌خواند و سعی می‌کند تمام وقتش را با آنها سپری کند، او عاشق بچه‌هاست و به نظرش بچه‌ها پاک‌ترین موجوداتی هستند که خداوند آفریده.
فعالیت بازیگری
- تله، ۱۳۸۴، بازیگر
- متهم گریخت، ۱۳۸۴، بازیگر
- مهرخاموش، ۱۳۸۱، بازیگر
- دوران سرکشی، ۱۳۸۰، بازیگر
گفتاورد
گفت‌وگو درباره اجرای برنامه‌های کودک
زارعی در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم در پاسخ به سوالی درباره اینکه آیا دوران جیغ و دست و هورا در برنامه‌های کودک تمام شده است یا نه چنین گفت:
کودک امروز ما به جیغ و دست و هورا نیاز دارد و نمی‌توانیم کتمانش کنیم. واقعاً کودک نیاز به شادی دارد. کودک ما به شنیدن موسیقی، محتوا، دیدن نمایش و جذابیت‌های بصری هم نیازمند است. کودک ما نیاز دارد برنامه‌ای در ذهنش بماند، برنامه‌ای شاد باشد که موسیقی داشته باشد.
چون از نظر من اگر برنامه‌ای موسیقی نداشته باشد آن برنامه واقعاً به زیبایی‌اش اضافه نمی‌شود و شاید کمتر شود. موسیقی برنامه کودک را جذاب و تماشایی می‌کند؛ در واقع موسیقی قلب بچه را با خودش درگیر می‌کند. پس برنامه باید شاد باشد.
برنامه‌هایی که کودکان امروزی ما دوست دارند، برنامه‌هایی است که تخیّل بچه را با خودش درگیر کند و حسّ نصیحت‌گونه نداشته باشد. بیانش غیرمستقیم باشد و صحبت و پیامش را کاملاً به صورت نمایشی و غیرمستقیم بیان کند. نه تنها بچه‌های ایران بلکه همه بچه‌های دنیا نیاز به دست و جیغ و هورا، دارند و هیچ‌وقت این دست و جیغ و هورا از نظرمن نه تنها برای بچه‌ها تمام نمی‌شود بلکه برای بزرگترها هم قابل توجه است.
تشویق روح آدمی را جلا می‌دهد مخصوصاً در این شرایط که بچه‌های ما در حال حاضر نه جایی رفتند و نه می‌توانند انرژی‌شان را تخلیه کنند و نه می‌توانند با دوستانشان ارتباط بگیرند و نه می‌توانند به پارک بروند و بازی کنند. خیلی کارها را به خاطر این محدودیت‌ها نمی‌توانند بکنند. بچه‌های ما الان به دلیل این بیماری محکوم‌اند که درس‌شان را از طریق آنلاین گوش کنند و یاد بگیرند و تلویزیون تماشا کنند.
کودک با توجه به جذابیت، پای آن برنامه می‌نشیند. آن برنامه باید در حوزه‌های مختلف خصوصاً سلامت و حقوق شهروندی برای مخاطبش آموزنده باشد. کودک باید یاد بگیرد چطور با دیگران ارتباط و تعامل داشته باشند. همین‌طور که حوزه دین برای ما اهمیت دارد؛ من در تمام طول برنامه‌هایم چه در مناسبت‌های ویژه و چه غیر از آن، درباره راز و نیاز با خدا و ارتباط با امامان معصوم صحبت کرده‌ام. سعی می‌کردم با تبسم و لبخند درباره این نکات صحبت کنم که در قلب و ذهن کودک وارد شود و در ذهنش بماند. مطمئناً حس و حال خوبی به بچه‌ها می‌دهد و دعا کردن و راز و نیاز با خدا را یاد می‌گیرند.
نکته بعدی درباره شبکه کودک است؛ خردسال حتماً با کودک از نظر شرایط سنی و رفتاری، تفاوت‌هایی دارند. اگر ۳ ساله موردنظرمان باشد که گذرا با برنامه‌ها برخورد می‌کنند و بالاتر هم توجه‌شان به رنگ‌آمیزی و برنامه‌های شادی‌بخش است. اما کودکان ذهن بازتری دارند و از این جهت قدری با هم متفاوت‌اند. اما نمی‌توان گفت به آن شکل تفاوت فاحشی دارند که برنامه‌ها باید خیلی با هم متفاوت‌تر ساخته شوند.[۱]
پانویس
- ↑ تسنیم با خاله شادونه: دوران جیغ و دست و هورا تمام نشده است!/ بازیگری را ادامه ندادم چون کودکان برایم مهم‌تر بودند، خبرگزاری تسنیم، تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۳۹۹، دریافت شده در ۸ خرداد ۱۴۰۳.