هر لبت یک کبوتر سرخ است (کتاب)

هر لبت یک کبوتر سرخ است (کتاب)

اطلاعات کتاب
نویسنده	غلامرضا طریقی
موضوع	شعر
سبک	غزل و امروزی
زبان	فارسی
تعداد صفحات	۸۰
قطع	رقعی
اطلاعات نشر
ناشر	انتشارات سوره مهر
محل نشر	تهران
تاریخ نشر	۱۳۹۳
شابک	۹۷۸۹۶۴۵۰۶۲۹۹۴
نوع رسانه	کتاب
وبسایت ناشر	https://sooremehr.ir/

هر لبت یک کبوتر سرخ است کتابی نوشته غلامرضا طریقی، نخستین مجموعه شعرهای این شاعر زنجانی است که توسط انتشارات سوره مهر در سال ۱۳۹۳ منتشر شد. تمام شعرهای کتاب در قالب غزل سروده شده و مضامین عاشقانه و اجتماعی دارد. کتاب هر لبت یک کبوتر سرخ است از وی در دومین دوره جایزه ادبی قیصر امین‌پور به‌عنوان اثر برگزیده شناخته شد.

نویسنده

مقالهٔ اصلی: غلامرضا طریقی

غلامرضا طریقی (زاده ۳۱ اردیبهشت ۱۳۵۶ در زنجان) شاعر معاصر، آغاز فعالیت حرفه‌ای و سرودن شعر را از هفده سالگی در سال ۱۳۷۳، با تشویق شاعر همشهری‌اش، حسین منزوی آغاز کرد. طریقی از سال ۱۳۹۴ با طراحی و راه‌اندازی پایگاه نقد شعر در بنیاد شعر و ادبیات داستانی فعالیتش را رسمی‌تر کرد و از سال ۱۳۹۹ به‌عنوان رئیس گروه شعر خانه کتاب و ادبیات ایران انتخاب شد.

غلامرضا طریقی دارای رتبه اول و برگزیده کنگره‌های شعر و قصه جوان کشور است و در کارنامه‌اش داوری بیش از پنجاه جایزه و کنگره شعر ملی وجود دارد. وی همچنین دارای نشان درجه یک هنری در رشته شعر از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.

درباره کتاب

کتاب «هر لبت یک کبوتر سرخ است»، به‌طور کلی دارای پنجاه و سه غزل است که نوعی رندانگی در همه شعرها ، به عنوان یکی از ویژگی‌های برجسته دیده می‌شود. طریقی در مجموعه شعر«هر لبت یک کبوتر سرخ است»، گاه نیز از زبان امروزی فاصله گرفته و به زبان غزل‌های کلاسیک عرفانی نزدیک می‌شود. «زمستان است»، «سیاهم کن»، «برف و تنور»، «کلید روی در»، «ماه بوس»، «مولوی چرخان»، «این نیمه غزل «و «یک جفت قلب تپیده» برخی از عناوین شعرهای موجود در کتاب هستند.

شاعر که همواره به‌دنبال نوآوری و ایجاد زبانی تازه و امروزی در اشعارش است، در این کتاب اثری گران‌بها خلق کرده است. با توجه به اینکه شعر امروز در میان تجربه‌اندوزی‌ها دچار آفت موج‌بازی‌های كاذب و بیراهه‌نوردی‌های بسیار شده كه موجب هدر رفتن نیروی عظیمی از ذوق و استعدادهای جوان است شاعری توانا توانسته است خودش را ثابت کند و با انتشار آثار متفاوت حضور تاثیرگذاری در عرصه شعر داشته باشد.

شعر زبان روح انسان و عشق و عواطفش است، زبانی که زندگی ماشینی امروز آن را به حاشیه رانده است و باعث فراموشی آن شده است. شاعری می‌تواند خودش را در دنیای امروز جای دهد که بتواند عواطف مشترک و گمشده انسان مدرن را پیدا کند و طریقی حقیقتا توانسته است این کار را انجام دهد.

بُرش‌هایی از کتاب

بخشی از کتاب هر لبت یک کبوتر سرخ است؛ آتش‌فشان خاموش

ای ـ آب آتش‌زننده ـ چشم خوش شعله پوشت!/ بار لبم را «گران» کرد، لب‌های خرما فروشت!

در تو خدا فصل‌ها را پیوند زد، تا ببارد/ برف بکارت به دستت، باران گیسو به دوشت!

رنگ دو قطب زمین را «پیرنگ» عریانی‌ات کرد/ در پوشش چشم بخشید، آتش‌فشان خموشت

در پشت لب‌های شیرین، تلخ آفریده زبان را/ تا من مردد بمانم در برزخ نیش و نوشت!

من با همین پای خسته دنبال «رد» تو هستم/ گر بر من آسان بگیرد بال و پر سخت‌کوشت

مانند بادی که دریا با شورشش می‌خروشد/ آرامشم را به هم زد، گیسوی پرجنب و جوشت

خوردم به مویت قسم که: «پابندم» اما تو هر بار/ حرف مرا مثل مویت انداختی پشت گوشت!

«چشم خوش شعله‌پوشت»، «لب‌های خرمافروشت»/ «گیسوی پرجنب و جوشت»، «در برزخ نیش نوشت»:

یک دانه و این‌همه دام؟ یک ماهی و چند طعمه؟!/ ای در کمینم نشسته! احسنت بر عقل و هوشت!

بخشی از کتاب هر لبت یک کبوتر سرخ است؛ بندر

همین که آینه چشم آبی‌ات تر شد/ به هر کویر که کردی نگاه؛ «بندر» شد

زمان به روز نخستین معاشقه برگشت/ زمین به بوی نخستین هوس، معطر شد

تفنگ‌ها همه با یک اشاره، چوب شدند/ دوباره نامه‌بر شهرمان کبوتر شد!

به لطف عشق تو «ماه» «ستاره»گان شدی و/ به دست باد، گل آفتاب پرپر شد!

خدا برای تو اسپند روی آتش ریخت/ و روی ماه حسود از حسد، مکدر شد!

تو «گل» شدی و نتیجه در این رقابت سخت/ میان هردو جهان، باز هم برابر شد!

بنای فاصله ـ دیوار ـ از میان برخاست/ چراغ رابطه روشن، جهان پر از در شد

ولی دوباره در آیینه‌های چشمانت/ خیال روی کس دیگری مصور شد

و ناگهان همه آن هزار و یک رویا/ بدل به خاطره‌ای تلخ و گریه‌آور شد!

تو چشم بستی و کم‌کم سکوت سرد کویر/ هوای دائمی آسمان بندر شد!