کاظم دانشی

از یاقوت
کاظم دانشی
زمینه فعالیتکارگردان و فیلم‌نامه‌نویس
ملیتایرانی
تاریخ تولد۱۳۷۲ ‏(۳۰–۳۱ سال)
محل تولدتهران
آدرس اینستاگرامکاظم دانشی


کاظم دانشی (متولد ۱۳۷۲ در تهران) کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی است.

زندگی

دانشی در دهه ۱۳۷۰ درجنوب شهر تهران چشم به دنیا گشود. وی در رشته کارگردانی تئاتر موفق به اخذ مدرک کارشناسی شد. فیلم‌های کوتاه راحانا، پرتقال، بادکنک‌های رنگی، مثل تو و محدوده یک درجه از ساخته‌های او هستند که در جشنواره‌های فیلم کوتاه تهران، جشن تصویر سال، جشنواره مقاومت، فیلم کوتاه نسیم، جشنواره فیلم آزاد فیلم موفق به کسب جایزه شده‌اند. فیلم سینمایی علفزار نخستین فیلم بلند کاظم دانشی است که در چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه جشنواره فیلم فجر شد. این فیلم در جدول رده‌بندی منتقدان و نویسندگان ماهنامه سینمایی فیلم که هر سال بعد از پایان جشنواره فیلم فجر برگزار می‌شود به عنوان بهترین فیلم برگزیده شد.

فعالیت تخصصی

  • مدیر تولید مجموعه خانه داستانی اوج
  • مدیر اجرایی جشنواره چلچراغ
  • مدیر اجرایی جشنواره فیلم سماء مؤسسه آوینی
  • مدرس کارگاه سیزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم ۱۰۰
  • عضو هیئت انتخاب سیزدهمین جشنواره فیلم ۱۰۰

فیلم‌شناسی

سال نام اثر کارگردان فیلمنامه‌نویس مدیر تولید توضیحات
۱۴۰۰ علفزار آری آری نه فیلم سینمایی
۱۳۹۴ سرود پرواز نه نه آری فیلم داستانی
۱۳۹۶ چهل چراغ نه نه آری فیلم تلویزیونی
۱۳۹۶ راحانا آری نه نه فیلم کوتاه
۱۳۹۴ من پرتقال دوست ندارم آری نه نه فیلم کوتاه
مثل تو آری نه نه
بادکنک‌های رنگی آری نه نه فیلم کوتاه
محدوده یک درجه آری نه نه فیلم کوتاه
۱۳۹۹ ۱۰۸ دقیقه از یک قرن آری نه نه فیلم کوتاه
۱۴۰۰ مسافر نه نه آری نماهنگ
۱۴۰۰ ماشین زمان نه نه آری نماهنگ
۱۳۹۴ بانو نه نه آری مستند
تالسا نه نه آری فیلم کوناه
۱۳۹۹ مشکل گشا آری نه نه فیلم کوناه

جوایز

عنوان جایزه عنوان اثر
سیمرغ بلورین برای بهترین صداگزاری در چهلمین جشنواره فیلم فجر علفزار
سیمرغ بلورین برای بهترین تدوین در چهلمین جشنواره فیلم فجر علفزار
سیمرغ بلورین برای بهترین نقش مکمل زن در چهلمین جشنواره فیلم فجر علفزار
سیمرغ بلورین برای بهترین فیلمنامه در چهلمین جشنواره فیلم فجر علفزار
دیپلم افتخار بهترین موسیقی متن در چهلمین جشنواره فیلم فجر علفزار

برای مطالعه بیشتر

گفته می‌شود کاظم دانشی آقازاده است که توانسته سراغ طرح موضوعی در دل قوه قضاییه برود. آیا ایده فیلم از پرونده معروف تجاوز در خمینی شهر شکل گرفت؟

تمام کارهایی که در گذشته انجام داده‌ام، مشخص است و آدمی نبودم که غیرعادی در مسیر هنر قرار گرفته باشم. سال‌ها فیلم کوتاه و مستند ساختم و کارهای پژوهشی کردم. حتی مدیر تولید بسیاری از فیلم‌های کوتاه هم بودم. بسیاری از افرادی که با آنها کار کرده بودم، اکنون در حوزه فیلم بلند و سریال فعالیت می‌کنند. ضمن اینکه من هنوز در حوزه فیلم کوتاه فعال هستم و در ایام جشنواره فیلم فجر، در کاشان فیلم کوتاه ساختم. من از اهالی جنوب شهر محله خاوران هستم و آقازاده هم نیستم. دلی فیلم ساختم و فکر می‌کنم به همین دلیل بخشی از مدیران دغدغه من را متوجه شدند. در بین مدیران نیز افرادی پیدا می‌شوند که درک این مسائل را داشته باشند. دربارهٔ ایده هم باید بگویم که سال‌ها کارهای پژوهشی در حوزه جرم‌شناسی کردم و دغدغه شخصی‌ام بود. صفر تا صد تمام کار را خودمان انجام دادیم و حتی لباس‌های زندانی را خودمان تهیه کردیم. این فیلم صد در صد در بخش خصوصی ساخته شده و اگر فردی ادعا می‌کند که یک ریال به حساب من یا بهرام رادان (تهیه‌کننده فیلم) واریز کرده، حتماً رسانه‌ای کند! فیلم با هزینه شخصی ساخته شده و دستمزد تمام عوامل پرداخته شده است.

گاهی باید سرمایه‌گذار را گول بزنید. سینما بیزنسی است که دو دو تای آن چهارتا نمی‌شود و واقعاً یک صنعت شکست خورده است. ما باید کسی را پیدا کنیم که به این صنعت علاقه داشته باشد البته این به معنای این نیست که سرمایه دیگران را به فنا بدهیم. من هم سرمایه‌گذارم را گول‌زدم اما شش یا هفت میلیارد تومان چک و سفته دست سرمایه‌گذار دادم، گرچه توانستم بودجه سرمایه‌گذاران را برگردانم اما به نوعی با جوانی خودم بازی کردم.

فارابی برای حمایت از فیلمسازان اول باید برای تولید اثرشان مشارکت داشته باشد/ برخی از فیلمسازان مجبورند برای ساخت فیلم اولشان به گرفتن نزول روی بیاورند!

گفتاورد

ما اساساً در سینمای مان چقدر فیلمساز داریم که به جز ژانرهای موجود بتواند در ژانرهای دیگر کار کند؟ هیچ گاه برنامه ای برای این اتفاق مهم در سینمای مان وجود نداشته که فیلمسازانی برای تولید فیلم در ژانرهایی به غیر از سینمای کمدی، اجتماعی و دفاع مقدس تربیت کنیم. مثلاً تا امروز ما چند فیلمساز تربیت کرده ایم که بتوانند در ژانر وحشت مبادرت به تولید فیلم کنند؟ همین اتفاق باعث شده تا اگر هرزگاهی هم فیلمی به اسم وحشت در سینمای مان تولید شده بدل به کمدی ناخواسته شود.

اصولاً برنامه‌ریزی مدیریتی در سینمای ایران این است که فیلمسازان در دو ژانر اجتماعی یا کمدی کار کند. فیلمسازان به ناچار جذب این ژانرها می‌‌شوند؛ چراکه می‌‌بینند اگر در هر حیطه دیگری مبادرت به تولید اثر نمایند کسی از آنها حمایتی نخواهد داشت.

در این میان متأسفانه بسیاری از استعدادهای درخشان در سینما سوخت شده و از بین می‌‌روند؛ مثلاً کسی که می‌‌تواند فیلم‌های فانتزی خوب کار کند، یا فیلمی سوررئال بسازد کاملاً از عرصه سینما دور می‌‌شود. در سینمای ما برای تولید فیلم‌های جنگی و اکشن، وحشت و... جایگاه چندانی وجود ندارد و این اتفاق بسیار تلخ و ناامیدکننده است.

ما الآن در کشورمان فقط مخاطب فیلم‌های دفاع مقدس و کمدی و اجتماعی داریم و علاقمندان به سایر فیلم‌ها می‌‌روند آثار هالیوودی را می‌‌بینند چون ما برای آنها پیشنهادی نداریم و بضاعت و بستری برای تولید فیلم‌های مورد علاقه آنها مهیا نیست.

نیاز سینمای ایران است که استعدادها و خلاقیت‌ها را شناسایی کرده و سپس آنها را آموزش دهد و تربیت کند تا بتوانیم شاهد تولید آثار متنوعی در هنرهفتم باشیم. متأسفانه ما حتی برای کمدی هم آموزش درست نداریم و به همین علت فیلم‌های کمدی مان بدل به یک سری شوخی‌های یکدست و یک شکل و اغلب زننده شده که در گیشه فروش می‌‌کنند و نگاه تولیدکنندگان شان بیشتر کاسبکارانه است تا اینکه در پی اعتلای هنر باشند.[۱]
در دنیا برای یک فیلم خوب ویژگی‌هایی وجود دارد که یکی از آنها تک سکانس و تک لوکیشن بودن است. ویژگی بعدی، شگفتی در داستان است. باید بتوانید در قصه خود یک مسأله و یک کشمکش را مطرح کنید، غافلگیری در پایان‌بندی هم از دیگر ویژگی‌هاست که البته در بسیاری از فیلم‌ها وجود ندارد. بسیاری از فیلم‌ها همین مولفه‌های اولیه را هم ندارند چون خیلی‌ها درگیر فرم می‌شوند. در حالی که قصه باید به شما از فرم بگوید و بگوید با چه فرمی باید یک قصه را تعریف کنید.[۲]
معضل اصلی فیلمسازان اول امروزه جور کردن سرمایه است! بنده معتقدم مدیران سینمایی هر سخت‌گیری که می‌‌خواهند برای تأیید فیلمسازان اول انجام بدهند اما به شرط آنکه برای تولید فیلم اول از آنها حمایت کنند؛ فارابی برای حمایت از فیلمسازان اول باید برای تولید اثرشان حداقل ۵۰ درصد مشارکت داشته باشد اگر این چنین باشد سنگ بزرگی از جلوی پای فیلمسازان جوان برداشته خواهد شد. مدیران سینمایی باید مراقب باشند تا خطر از سر زندگی فیلمسازان جوان دور شود. بسیاری از فیلمسازان جوان مجبور می‌‌شوند برای ساخت فیلم اولشان به گرفتن نزول روی بیاورند یا گیر آدم‌هایی بیفتند که قراردادهای سخت و یک جانبه با آنها منعقد می‌‌کنند. بسیاری از فیلمسازان جوان زورشان به تهیه کنندگان نمی‌رسد و مجبور می‌‌شوند به اصرار تهیه کنندگان از دوستان و آشنایان وی برای بازی در فیلمشان استفاده کنند و بسیاری دیگر مجبور می‌‌شوند دارایی خود مانند خانه و ماشین شان را بفروشند تا بتوانند وارد سینما شوند.[۳]

پانویس

  1. «دانشی: هیچ عزمی برای تغییر در سینما وجود ندارد/ سینماگران را به سمت تولید فیلم‌های کمدی و اجتماعی هل می‌‌دهند!». ۴ تیر ۱۴۰۲. دریافت‌شده در ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۳.
  2. «کاظم دانشی: برای مخاطب فیلم بسازید نه برای مدیر». دریافت‌شده در ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۳.
  3. «انتقاد به فرآیندی که امکان ارزیابی استعدادها را ندارد/ مقررات تأیید صلاحیت فیلم اولی‌ها کارشناسانه نیست». ۲۹ مرداد ۱۴۰۱. دریافت‌شده در ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۳.