خلیل عمرانی
خلیل عمرانی (۱۳۴۳ـ۱۳۹۱) شاعر آیینی اهل ایران است.
تحصیلات و فعالیت تخصصی
عمرانی دارای کارشناس ارشد و دبیر ادبیات فارسی و کارشناس ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در پرورش استعداد ادبی جوانان بوده است.
او بنیانگذار انجمن ادبی نسل مروارید و نیز انتشاراتی به همین نام بوده و در پستهای مشاور وزیر آموزش و پرورش، مسئول آفرینشهای ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کشور و معاونت فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان بوشهر فعالیت داشته است.[۱]
مجموعههای شعر
- مروارید فراموش (دفتر غزل ۱۳۵۷–۱۳۷۵، قم: مؤسسه فرهنگی همسایه، بهار ۱۳۷۶)
- ساعت به وقت شرعی دریا (تهران: انتشارات تیرگان، ۱۳۷۹)
- گزیدهٔ ادبیات معاصر: مجموعهٔ شعر ۱۴۰ (تهران: کتاب نیستان، ۱۳۸۰)
- به ساعت گل سرخ (گزیده اشعار خلیل عمرانی) تهران: تکا، ۱۳۹۲.
نمونهای از اشعار
می خواستم در من صدای تازهای باشی
حـسی شکوفـاتر، هوای تازهای باشی
با وسعت خاموش شبهایم بیامیزی
آوازها را ابتدای تازهای باشی
بعد از خدا تقدیرهایم را تو بنویسی
پیغمبرت باشم خدای تازهای باشی
آدم شوم امّا بهشتت را نیاشوبم
هرلحظه در من ماجرای تازهای باشی
غایب نباشد سیبی از سرشاخهی هستی
در شاخههایم آیههای تازهای باشی
برگردم از خودگاهگاهی تا غزلهایت
مضمون به مضمون مقتدای تازهای باشی
میخواهم امّا در سکوتی تشنه ناچارم
بنویس تا در من صدای تازهای باشی[۲]
پانویس
- ↑ شاعر آئینی کشور در کما، تاریخ انتشار:۶ آذر ۱۳۹۱. تابناک
- ↑ «نمونهای از اشعار خلیل عمرانی». دریافتشده در ۱۶ مرداد ۱۴۰۳.
پیوند به بیرون
- پیکر خلیل عمرانی بر دوش شاعران + تصاویر تابناک
- زندگینامه: خلیل عمرانی (۱۳۴۳ - ۱۳۹۱) همشهری آنلاین