بهاءالدین خرمشاهی

از یاقوت
بهاءالدین خرمشاهی
ملیتایرانی
تاریخ تولد۱۲ فروردین ۱۳۲۴ ‏(۷۹ سال)
محل تولدقزوین
پیشهنویسنده، مترجم، روزنامه‌نگار، طنزپرداز، فرهنگ‌‌‌‌نویس، حافظ‌پژوه، شاعر و استاد دانشگاه
تحصیلاتليسانس ادبيات
دانشگاهدانشگاه تهران
آثارفرهنگ موضوعی قرآن - ذهن و زبان حافظ - سیر بی سلوک


بهاءالدّین خرمشاهی (زادهٔ ۱۲ فروردین ۱۳۲۴ در قزوین) نویسنده، مترجم، روزنامه‌نگار، طنزپرداز، فرهنگ‌‌‌‌نویس، حافظ‌پژوه، شاعر و استاد دانشگاه ایرانی است. وی تألیفاتی در قرآن‌پژوهی و حافظ‌شناسی و تفسیر اشعار حافظ دارد. او از اعضای هیأت نظارت بر ضوابط نشر کتاب کودکان و نوجوانان در سال ۱۳۷۵ بوده است.

زندگی

بهاءالدین خرمشاهی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در قزوین گذراند. سپس در رشتهٔ پزشکی پذیرفته شد اما تحصیل در این رشته را در سال سوم نیمه‌کاره رها کرد و به همراه کامران فانی، سعید حمیدیان و قدمعلی سرامی به تحصیل در رشتهٔ ادبیات فارسی پرداخت. سپس از دانشگاه تهران فوق لیسانس کتابداری گرفت و در مرکز خدمات کتابداری مشغول به کار شد.

از استادان وی در رشتهٔ ادبیات فارسی می‌توان به سیدمنوچهر مرتضوی ،ذبیح‌الله صفا، مهدی محقق، سید جعفر شهیدی، پرویز ناتل خانلری، سید صادق گوهرین، ابوالحسن شعرانی و عبدالحمید بدیع الزمانی کردستانی اشاره کرد. او توفیق خود را در مسیر پژوهش‌های قرآنی، مدیون کتاب «قانون تفسیر» و مولفش سیدعلی کمالی دزفولی می‌داند.[۱]

فعالیت‌های علمی

قرآن‌شناسی

خرمشاهی یکی از قرآن پژوهان و مترجمان قرآن کریم به زبان فارسی است. فعالیت‌های قرآن پژوهی وی را می‌توان به سه حوزه تقسیم کرد؛ نخست کتاب‌ها و مقاله‌های عمومی، دوم نگارش مقاله‌های انتقادی و نقد ترجمه‌های موجود قرآن و سوم ترجمهٔ قرآن کریم. خرمشاهی قرآن را با نثری روان، امروزی و در عین حال ادبی ترجمه کرده است. علاوه بر ترجمه و تفسیر این اثر دارای پیوست‌هایی شامل گفتار مترجم، مقاله‌هایی با عنوان‌های قرآن و قرآن پژوهی، تحریف ناپذیری قرآن، فهم قرآن با قرآن، کلمه‌های فارسی در قرآن مجید و واژه‌نامه است.

حافظ‌شناسی

پژوهش در شعر و زندگی حافظ شیرازی حوزهٔ تخصصی کار پژوهشی خرمشاهی است. خرمشاهی تاکنون بیش از دوازده کتاب دربارهٔ حافظ نوشته و در آن میان کتاب «حافظ‌نامه» در زمینهٔ شرح الفاظ، اعلام، مفهوم‌های کلیدی و بیت‌های دشوار حافظ بیش از همه شهرت دارد.

روشنفکری دینی

خرمشاهی در زمینهٔ تعریف مقولهٔ روشنفکری مقاله‌ای نگاشته است اما وی خود را از تبار روشنفکران دینی نمی‌داند بلکه خود را «نوسنت‌گرا» یا «نوارتدوکس» می‌داند. او در گفتگو با نشریهٔ «اندیشه پویا» می‌گوید:

«خودم را نو سنت‌گرا یا نوارتدوکس می‌دانم. من فکر می‌کنم سنت خیلی اهمیت دارد. در شعر اهمیت دارد، در هنر اهمیت دارد. اصلاً فرهنگ با سنت ساخته می‌شود. به نظر من ما چیزی به نام روشنفکر دینی نداریم. اما روشنفکران دیندار داریم.»

ترجمه

او دربارهٔ علاقه خود به ترجمه می‌گوید: «من از اول قصد داشتم مترجم بشوم و بعد تصمیم گرفتم روی به تألیف بیاورم.»

یکی از زمینه‌های تخصصی خرمشاهی «واژه‌پژوهی» یا حوزهٔ زبان و لغت است.


در سال۶۱ خرمشاهی به‌همراه چند تن از دوستان و همکارانش دایرةالمعارف تشیّع را تأسیس کردند. او در سال۶۹ به عضویت فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمد و همکاری او با این سازمان همچنان ادامه دارد.[۲]

آثار

ترجمه

تألیف

  • فرهنگ موضوعی قرآن
  • بررسی ترجمه‌های امروزین قرآن کریم
  • قرآن شناخت
  • دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی
  • قرآن پژوهی (۲ ج) (مجموعه مقالات قرآن پژوهی)
  • دائرةالمعارف تشیع
  • چهارده روایت
  • کتیبه‌ای بر باد
  • از شک تا یقین
  • سیر بی سلوک (مجموعه مقاله)
  • پوزیتیویسم منطقی
  • ترجمه‌کاوی
  • طنز و تراژدی
  • کژتابی‌های ذهن و زبان
  • فرصت سبز حیات
  • فرهنگ-دانشنامهٔ کارا
  • از واژه تا فرهنگ
  • هزار حکایت و هزار عبارت عرفانی (با همکاری عارف و شهاب‌الدین خرمشاهی)[۳]
  • فرار از فلسفه (زندگی نامهٔ خودنوشت فرهنگی)
  • رستگاری نزدیک (مجموعه مقاله)
  • در خاطرهٔ شط (مجموعه مقاله)
  • از این دو راهه منزل (مجموعه مقاله)
  • زنده میری (مجموعه اشعار)
  • آه و آیینه (گزیده اشعار)
  • نبض شعر (مجموعه نقد اشعار)
  • کم خوانده‌های سعدی
  • قرآن و مثنوی (به همراه سیامک مختار)
  • ذهن و زبان حافظ
  • حافظ‌نامه
  • حافظ
  • حافظ حافظه ماست
  • برگزیده و شرح اشعار حافظ (همراه با مهرداد نیکنام)
  • فال‌های شگفت‌انگیز حافظ (همراه با فانی تبریزی)
  • گزیده اشعار حافظ
  • چشمه خورشید (گزیده اشعار حافظ)
  • انسانم آرزوست (شرح برگزیده غزلیات شمس)

تصحیح

پانویس

  1. «وبگاه شخصی بهاءالدین خرمشاهی». دریافت‌شده در ۲۳ مهر ۱۴۰۳.
  2. «خرمشاهی، بهاءالدین». دریافت‌شده در ۲۳ مهر ۱۴۰۳.
  3. مصاحبه با دکتر عارف خرمشاهی فرزند بهاالدین خرمشاهی